อายุษ ประทีป ณ ถลาง เขียนถึง “ความตาย” ในบ้านเมืองที่ชีวิตของผู้คนหาได้มีราคา และความตายผิดธรรมชาติ ไร้สาระ และปราศจากเหตุผลอันสมควรกลับถูกมองเห็นเป็นเรื่องปกติธรรมดา

ประจักษ์ ก้องกีรติ เก็บตกความคิดจากงานประชุมวิชาการนานาชาติ “ไทยศึกษา” ที่เชียงใหม่ เมื่อเหล่านักวิชาการช่วยกันต่อจิ๊กซอว์การเมืองไทยในปัจจุบัน

อิสร์กุล อุณเกตุ วิเคราะห์ร่างกฎหมายการจัดทำยุทธศาสตร์ชาติ ที่กำลังจะประกาศใช้ ประเด็นสำคัญคือ การมีส่วนร่วมของประชาชนและกลไกการรับผิดของรัฐบาลต่อประชาชนหายไปไหน และประเด็นสำคัญกว่าคือ กลไกการเลือกตั้งอาจมิได้มีความหมายใดๆ อีกต่อไป

เวียง-วชิระ บัวสนธ์ บรรณาธิการสำนักพิมพ์สามัญชน ตอบคำถาม ถ้าพิจารณารัฐบาลในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง กว่าสามปีที่รู้จักกัน นับเป็นคนพันธุ์ไหน นิสัยใจคอเป็นเช่นไร น่าคบหรือไม่

จันจิรา สมบัติพูนศิริ ชวนคิดแย้งและคิดต่อจากบทความ “สันติวิธีที่สูญหาย” ของสมชาย ปรีชาศิลปกุล ว่า สันติวิธีไม่ได้สูญหายไปไหน แต่หน้าตาเปลี่ยนไป ไม่เหมือนที่เราเคยรู้จักต่างหาก

อายุษ ประทีป ณ ถลาง วิพากษ์สังคมการเมืองไทยที่ย้อนยุคไปไกลราวกับอยู่ในยุคสมัยที่เชื่อว่า “โลกแบน” แถมมีประเทศไทยเป็นศูนย์กลางของโลกและจักรวาล