Law

สมชาย ปรีชาศิลปกุล ชำแหละความบิดเบี้ยวและอยุติธรรมของอำนาจตุลาการ โดยเฉพาะในยุครัฐบาลเผด็จการ อันสะท้อนให้เห็นว่าการ ‘รับโทษ’ นั้นอาจไม่ได้มาคู่กับการ ‘รับผิด’ เสมอไป

สนิทสุดา เอกชัย เขียนถึงอคติเรื่อง ‘คนกับป่า’ ซึ่งฝังรากลึกตั้งแต่ในระดับของเจ้าหน้าที่รัฐ ไปจนถึงคนในสังคม พร้อมตั้งข้อสังเกตว่า สถานการณ์เรื่องชาวบ้านบุกรุกป่า จะไม่มีทางบรรเทาลงได้ภายใต้ระบอบเผด็จการ

สมชาย ปรีชาศิลปกุล เขียนถึงพัฒนาการและความตกต่ำของ ‘องค์กรอิสระ’ ตั้งแต่ยุครัฐธรรมนูญ พ.ศ.2540 ซึ่งยึดโยงอยู่กับประชาชน มาจนถึงรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 ซึ่งถูกครอบงำเบ็ดเสร็จโดยระบอบอำนาจนิยม

สมชาย ปรีชาศิลปกุล เขียนถึงคดี ‘บ้านป่าแหว่ง’ บนดอยสุเทพ โดยตั้งคำถามถึงความเป็นกลางในการทำหน้าที่ของผู้พิพากษา ซึ่งอาจมี ‘อคติเชิงสถาบัน’ ทว่ากลบเกลื่อนด้วยการอ้างว่าเป็น ‘การทำตามกฎหมาย’

สมชาย ปรีชาศิลปกุล เขียนถึงการตัดสินคดี ‘มือปืนป๊อปคอร์น’ ที่เพิ่งผ่านพ้น พร้อมชี้ให้เห็นความไม่ชอบมาพากลในกระบวนการบังคับใช้กฎหมาย โดยเฉพาะกรณีของการฆ่าคนตาย ซึ่งผู้กระทำผิดอาจไม่ได้รับโทษเสมอไป

สมชาย ปรีชาศิลป์กุล ย้อนต้นกำเนิด ‘วันรพี’ พร้อมทบทวนที่มาที่ไปของการยกย่องให้พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ เป็น ‘บิดาแห่งกฎหมายไทย’

สมชาย ปรีชาศิลปกุล สำรวจองค์ประกอบและที่มาของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ ตั้งแต่ปี 2540 ถึงปัจจุบัน และชี้ให้เห็นว่าศาลรัฐธรรมนูญไทยกลับไร้ผู้เชี่ยวชาญด้านรัฐธรรมนูญ อีกทั้งยังไร้ซึ่งประชาชนด้วย

อิสร์กุล อุณหเกตุ ตั้งคำถามถึงระบบ “คณะกรรมการ” ในกฎหมายไทย ซึ่งมีจำนวนหลายร้อยชุด ประกอบด้วยกรรมการหลายพันตำแหน่ง และข้าราชการการเมืองและข้าราชการประจำในตำแหน่งสำคัญต้องนั่งเป็นกรรมการหลายสิบตำแหน่ง จนอดตั้งคำถามไม่ได้ว่า ฤาประเทศไทยนี้จะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยยอดมนุษย์