วรรณกรรม

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘กัลป์วิบัติ’ นวนิยายเรื่องแรกโดย อนิธรา ที่พูดถึงเรื่องราวอันแสนร่วมสมัย ไม่ว่าจะประเด็นเรื่องโรคระบาด, ความรุนแรง หรือประเด็นความแหลกสลายของปัจเจก ผ่านเส้นเรื่องกึ่งไซ-ไฟอย่างการข้ามย้อนเวลากลับไปยังอดีตเพื่อจัดการอนาคตภายหน้า

และหากถอยออกมามองภาพรวม นวนิยายซึ่งฟังดูแสนจะดิสโทเปียเรื่องนี้ ก็คล้ายว่าจะสะท้อนสังคมอันแสนเศร้าและแสนร่วมสมัยของเราด้วยเช่นกัน

วริตตา ศรีรัตนา เขียนคำอุทิศถึงผลงานและชีวิตของมิลาน คุนเดรา นักเขียนผู้รื้อถอนและถ่ายทอดยุโรปกลางผ่านเรื่องเล่าของความเป็นมนุษย์ได้อย่างแหลมคมที่สุดคนหนึ่ง

จิรัฏฐ์ เฉลิมแสนยากร เขียนถึง ‘เวลา’ นวนิยายโดยชาติ กอบจิตติ ที่ว่าด้วยเรื่องราวของ ‘หญิงชรา’ และชวนคิดว่าในวันที่เราอยู่ในสังคมสูงวัย เรายังสนใจเรื่อง ‘คนชรา’ กันอยู่หรือไม่

ในวาระโค้งสุดท้ายของการเลือกตั้ง 2566 ที่กำลังจะมาถึงนี้ อาทิตย์ ศรีจันทร์ ชวนกลับไปอ่านเรื่องสั้น ‘มันมากับการเลือกตั้ง’ ของ ศรีดาวเรือง ที่พูดถึงการเมือง การเลือกตั้ง และเรื่องผลประโยชน์ของชาวบ้านร้านช่อง ที่อาจถูกปัญญาชนมองว่าไร้คุณค่า (เพราะอย่าลืมว่าเคยมีคนกล่าวมาแล้วในอดีตว่า เสียงของคนกรุงเทพฯ นั้นมีคุณภาพมากกว่าเสียงคนต่างจังหวัด!)

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึงหนังสือรวมเรื่องสั้นของ ทานเกวียน ชูสง่า ‘การมอดไหม้ที่พ้นผ่านไปนานแล้ว’ สำรวจภาพความแตกสลายของคนแต่ละรุ่นในครอบครัวใหญ่ของสังคมไทย

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์ เขียนถึง ‘สามก๊กฉบับวณิพก’ วรรณกรรมอีกเรื่องของยาขอบที่เขียนไม่จบ ซึ่งได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่นักอ่าน

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์ เขียนถึง ‘ผู้ชนะสิบทิศ’ นิยาย ‘ปลอมประวัติศาสตร์’ เล่มตำนานของยาขอบ เรื่องราวที่มีตัวเอกเป็นชาวพม่าอย่าง ‘จะเด็ด’ ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในช่วงตีพิมพ์ลงหนังสือพิมพ์ประชาชาติ