ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์

อ่านเรื่องราว ‘ราโชมอนล้านนา’ ว่าด้วยเรื่องต่างเวอร์ชันของ ‘ตำนานมูลศาสนา’ ระหว่างฉบับของ ‘ค่ายสวนดอก’ และ ‘ค่ายป่าแดง’ หนึ่งในเครื่องมือของเกมอำนาจในราชสำนักเชียงใหม่

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์ เขียนถึง ‘สามก๊กฉบับวณิพก’ วรรณกรรมอีกเรื่องของยาขอบที่เขียนไม่จบ ซึ่งได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่นักอ่าน

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์ เขียนถึง ‘ผู้ชนะสิบทิศ’ นิยาย ‘ปลอมประวัติศาสตร์’ เล่มตำนานของยาขอบ เรื่องราวที่มีตัวเอกเป็นชาวพม่าอย่าง ‘จะเด็ด’ ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในช่วงตีพิมพ์ลงหนังสือพิมพ์ประชาชาติ

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์ เขียนถึง ‘เลือดสุพรรณ’ บทละครเวทีของหลวงวิจิตรวาทการ บทประพันธ์ที่ไม่ได้ทำให้พม่ากับไทยเป็นศัตรูคู่อาฆาตแบบขาว-ดำอย่างที่เราคุ้นชิน

ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์ เขียนถึง ‘บ้านทรายทอง’ และ ‘ปริศนา’ นิยายที่ออกมาในช่วงใกล้เคียงกันเมื่อปี 2493-2494 ที่นางเอกของทั้งสองเรื่องเป็นภาพตัวแทนความเป็นหญิงที่ก้าวหน้าอย่างยิ่งของยุคสมัย แต่ลึกลงไปใต้ภาพความทันสมัยนี้ ยังมีบริบทแวดล้อมที่วิเคราะห์ได้อีกหลายแง่มุม

ภิญญพันธ์ุ พจนะลาวัณย์ ชวนอ่าน ‘สามก๊ก’ และ ‘ราชาธิราช’ วรรณกรรมแปลที่ส่งผลต่องานเขียนในยุคต้นรัตนโกสินทร์ และการสร้างประวัติศาสตร์เพื่ออำนาจของชนชั้นนำ