รวบรวมบันทึกเรื่องราวตลอดปี 2024 ที่ผ่านมา ผ่านผลงานภาพประกอบและกราฟิกดีไซน์
โดย ณัฐพล อุปฮาด, พิรุฬพร นามมูลน้อย, จิราภรณ์ บุญเย็น, วนา ภูษิตาศัย และปทิตตา วาสนาส่งชูสกุล
ตลอดปี 2024 ที่ผ่านมา โลกของเราเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลงในหลากหลายมิติ ในเส้นทางที่ไม่หยุดนิ่งเช่นนี้ วันโอวันถ่ายทอดประเด็นสำคัญตลอดปีผ่านบทความหลายร้อยชิ้น ซึ่งสิ่งสำคัญที่เปรียบเหมือน ‘ประตูทางเข้า’ ของบทความคือ ‘ภาพประกอบ’
อัลบั้มภาพนี้คือการรวมผลงานภาพประกอบจากทีมกราฟิกวันโอวันทั้งห้าคน ผู้ออกแบบบานประตูให้ ‘สื่อถึงหัวใจ’ ของเนื้อหา และ ‘เข้าถึงหัวใจ’ ของผู้อ่าน
เหล่าคนทำกราฟิกเลือกใช้ภาพ สี เส้น มาประกอบร่างเพื่อถ่ายทอดสาระสำคัญและความรู้สึกของเนื้อหาบทความให้ชัดเจนที่สุด ผ่านกระบวนการคิดและตีความบทความที่ซับซ้อนให้เข้าใจง่ายขึ้น เปลี่ยนภาษาเขียนให้กลายเป็นภาษาภาพที่เชื่อมโยงผู้อ่านเข้ากับบทความ
ด้วยภารกิจเบื้องหลังเช่นนี้ วันโอวันจึงชวนเหล่ากราฟิกให้วาง ‘เมาส์ปากกา’ แล้วมาพิมพ์ตัวอักษรเพื่อเล่าเบื้องหลังผลงานเหล่านี้ให้ผู้อ่านได้ ‘เห็น’ ความหมายของภาพผ่านตัวอักษร
อ่านและดูได้ในภาพถัดจากนี้
เมื่อเรามีเพื่อนน้อยลง :
ปรากฏการณ์ ‘ไม่มีเพื่อน’ ในสังคมยุคใหม่
เรื่อง: โตมร ศุขปรีชา
ภาพประกอบ: ณัฐพล อุปฮาด
แม้ยุคสมัยที่เปลี่ยนไป จะทำให้เราสามารถคุยกับเพื่อนได้ทุกที่ทุกเวลา แต่ก็ยิ่งทำให้การเจอหน้ากันจริงๆ ลดน้อยถอยลงไปด้วย
ส่วนหนึ่งของบทความกล่าวไว้ว่า ‘ต่อให้เราอยากรักษามิตรภาพกับเพื่อนเก่าเอาไว้ เราก็ทำได้ยากเย็นขึ้นเรื่อยๆ เพราะสภาพแวดล้อมและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป เราจึง ‘ให้เวลา’ กับเพื่อนได้น้อยลง’
ด้วยแก่นนี้ จึงนำมาสู่ภาพประกอบที่เล่าผ่านตัวละครหลักที่กำลังนั่งเล่นไม้เจงก้า ‘คนเดียว’
พร้อมแก้วน้ำที่ไร้คนดื่มจำนวนสี่ใบ โดยภาพที่ลอยอยู่หน้าตัวละครหลักเป็นตัวแทนของเพื่อนที่ไม่ได้พบเจอ เพื่อสื่อถึงหัวใจของบทความที่ว่า ‘ยิ่งโตขึ้น เพื่อนสนิทยิ่งน้อยลง’
อ่านบทความได้ที่: เมื่อเรามีเพื่อนน้อยลง : ปรากฏการณ์ ‘ไม่มีเพื่อน’ ในสังคมยุคใหม่
อย่าเห็น ‘คน’เป็นแค่ ‘สัตว์เศรษฐกิจ’ :
ว่าด้วยนโยบายการศึกษาแบบสายพานการผลิต
เรื่อง: โตมร ศุขปรีชา
ภาพประกอบ: ณัฐพล อุปฮาด
“มนุษย์ทุกคนต่างต้องการใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายสูงสุดโดยสัญชาตญาณ หากผลตอบแทนในทุกสถานการณ์คงที่ไม่ว่าเราจะปฏิบัติงานนั้นด้วยความลำบากหรือไม่ มนุษย์ก็ย่อมเลือกทางสบายเสมอ เขาจะทำงานอย่างขอไปที ประมาทและเลินเล่ออย่างที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”
ประโยคข้างต้นเป็นส่วนหนึ่งจากบทความ ที่ยกคำของอดัม สมิธมาจากหนังสือ The Wealth of Nations จนนำมาสู่การตีความเป็นภาพประกอบที่พูดถึงนโยบายการศึกษาที่เน้นผลิตคนเข้าสู่ฟันเฟืองเศรษฐกิจ มากกว่าทำเพื่อความต้องการของคน จึงตีความออกมาเป็น ‘พนักงานบริษัท’ ในรูปแบบของเล่นที่ผลิตจำนวนมากๆ ตามความต้องการของตลาด
อ่านบทความได้ที่: อย่าเห็น ‘คน’เป็นแค่ ‘สัตว์เศรษฐกิจ’ : ว่าด้วยนโยบายการศึกษาแบบสายพานการผลิต
ปัญหาการผูกขาดปัญญาประดิษฐ์ ที่จะมาลิขิตชีวิตเรา
เรื่อง: เอกศาสตร์ สรรพช่าง
ภาพประกอบ: ณัฐพล อุปฮาด
บทความกล่าวถึงปัญญาประดิษฐ์หรือเอไอ ที่ตอนนี้มีเพียงบริษัทไม่กี่เจ้าที่มีแรงและกำลังเงินมากพอที่จะลงทุนวิจัยพัฒนาเอไอของตัวเอง
ภาพประกอบนี้ตีความจากประโยคหนึ่งในบทความที่ว่า “รัฐบาลสหรัฐฯ อาจไม่มีการวางยุทธศาสตร์ให้กับการพัฒนาปัญญาประดิษฐ์อย่างเป็นรูปธรรม” จนออกมาเป็นรูปร่างของหัวที่ถูกยัดใส่ข้อมูลจำนวนมาก โดยตัวละครหลักกำลังสับสนกับเอไอและข้อมูลจำนวนมหาศาลที่ถูกป้อนเข้ามา เพื่อสื่อถึงการมาของปัญญาประดิษฐ์ที่กำลังจะมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน
อ่านบทความได้ที่: ปัญหาการผูกขาดปัญญาประดิษฐ์ ที่จะมาลิขิตชีวิตเรา
Nature Positive:
กระบวนทัศน์ใหม่เพื่อการพัฒนาที่สมดุลกับธรรมชาติ
เรื่อง: เพชร มโนปวิตร
ภาพประกอบ: ณัฐพล อุปฮาด
Nature positive คือความพยายามในการกำหนด ‘เป้าหมายระดับโลกที่ชัดเจนสำหรับธรรมชาติ’ นี่คือส่วนหนึ่งจากบทความที่นำมาตีความเป็นภาพประกอบ โดยตัวละครหลักทางซ้ายมือกำลังพยายามปกป้อง ‘ต้นไม้’ ในที่นี้จะสื่อถึงธรรมชาติที่กำลังสูญเสียและถูกทำลาย จึงพยายามที่จะปกป้อง
ส่วนมือทางขวาสามารถมองได้สองแบบ หนึ่งคือพยายามฟื้นฟูธรรมชาติโดยดึงต้นไม้กลับมายังจุดเดิม และสองคือทำลาย เพื่อสื่อถึงความยากลำบากและอุปสรรคในการฟื้นฟูธรรมชาติให้กับโลกใบนี้
อ่านบทความได้ที่: Nature Positive: กระบวนทัศน์ใหม่เพื่อการพัฒนาที่สมดุลกับธรรมชาติ
ความเป็นมนุษย์:
ความสำเร็จและข้อจำกัดที่ Generative AI ไม่อาจก้าวข้าม
เรื่อง: อัครพัชร์ เจริญพานิช, สุกฤษฏิ์ วินยเวคิน
ภาพประกอบ: พิรุฬพร นามมูลน้อย
บทความพูดถึง ‘การเปรียบเทียบ’ ระหว่างมนุษย์กับเอไอ เช่น การเข้าถึงสัมผัสต่างๆ ที่เอไอไม่อาจข้ามผ่าน รวมถึงการพัฒนาเอไอที่ไม่สามารถเข้าใจและตอบสนองต่อโลกที่ซับซ้อนเหมือนที่มนุษย์ทำได้
จากแนวคิดดังกล่าวจึงนำมาเชื่อมโยงในการสร้างภาพประกอบที่ทำให้เห็นภาพการเปรียบเทียบของมนุษย์และเอไอ ที่มนุษย์อยู่ท่ามกลางการรับรู้และสัมผัส ตอบสนองต่อสิ่งรอบข้าง มีความเชื่อมโยงกับโลกความเป็นจริงมากกว่าเอไอที่ผ่านการฝึกฝนจากการถูกป้อนข้อมูลเพียงอย่างเดียว ทำให้ไม่มีประสบการณ์ที่เชื่อมต่อกับโลกจริงที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนและสัมผัสต่างๆ
อ่านบทความได้ที่: ความเป็นมนุษย์: ความสำเร็จและข้อจำกัดที่ Generative AI ไม่อาจก้าวข้าม
“เราไม่ได้มีเวลาทั้งชีวิตเพื่อรอบัตรประชาชนใบเดียว” :
ชีวิตไร้หลักประกัน ฝันที่ถูกกั้นขวาง บนเส้นทางการต่อสู้ของ
‘เด็กไร้สัญชาติ’
เรื่อง: ณัชชา สินคีรี
ภาพประกอบ: พิรุฬพร นามมูลน้อย
ภาพประกอบชิ้นนี้เริ่มจากการนึกถึงภาพเวลาที่เราเห็นสิ่งของที่เราต้องการ แต่ไม่สามารถเข้าถึงได้ จึงนำมาสู่การสร้างภาพที่อธิบายถึงการ ‘เข้าไม่ถึง’ สิ่งที่ควรจะได้ ในภาพนี้สื่อถึงการเข้าไม่ถึงบัตรประชาชนในตู้ใสที่แม้เห็นอยู่ตรงหน้าแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้งที่บัตรใบเดียวนี้เป็นการแสดงถึงตัวตนในทางกฎหมายและการเข้าถึงสิทธิ์อื่นๆ ซึ่งยังมีเด็กไร้สัญชาติหลายคนเข้าไม่ถึงสิ่งนี้
อ่านบทความได้ที่: “เราไม่ได้มีเวลาทั้งชีวิตเพื่อรอบัตรประชาชนใบเดียว” : ชีวิตไร้หลักประกัน ฝันที่ถูกกั้นขวาง บนเส้นทางการต่อสู้ของ ‘เด็กไร้สัญชาติ’
ระหว่างบรรทัดศาลรัฐธรรมนูญ จากสมรสเท่าเทียมสู่ฟ้องชู้
เรื่อง: ไชยพัฒน์ ธรรมชุตินันท์
ภาพประกอบ: พิรุฬพร นามมูลน้อย
ภาพประกอบชิ้นนี้เล่าเรื่องผ่านสัญลักษณ์ของค้อน ซึ่งเปรียบเสมือนตัวแทนของการตัดสินในกระบวนการยุติธรรม โดยค้อนในภาพถูกบิดงอเพื่อสื่อถึงมาตรฐานการตัดสินในคดีที่เป็นทำนองเดียวกัน โดยใช้การบิดงอเปรียบเทียบกับการที่ศาลเคยตัดสินคดี และมาตรฐานการตัดสินที่แตกต่างกันของคดีกฎหมายสมรสเท่าเทียมกับคดีกฎหมายฟ้องชู้ศาล
อ่านบทความได้ที่: ระหว่างบรรทัดศาลรัฐธรรมนูญ จากสมรสเท่าเทียมสู่ฟ้องชู้
ดอกไม้ในค่ายทหาร(?):
กะเทาะเปลือกปิตาธิปไตย เมื่อภาพของ ‘ทหารหญิงไทย’
อาจไม่เป็นจริงแบบที่สื่อสร้าง กับ ชนาภางค์ พงศ์พิบูลเกียรติ
เรื่อง: ศุภวิชญ์ ศิริสวัสดิ์วัฒนา
ภาพประกอบ: พิรุฬพร นามมูลน้อย
ภาพประกอบชิ้นนี้เล่าเรื่องผ่านภาพของทหารหญิงที่ถูกย่อขนาดลง เปรียบเสมือนบทบาทและสถานะของผู้หญิงในกองทัพ ซึ่งมักถูกมองว่าเป็นเพียงส่วนเสริม ในขณะที่ทหารชายถูกยกให้เป็นตัวเอกหลักของเรื่องราว
นอกจากนี้ ภาพยังเสริมด้วยฟองอากาศสีชมพู ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากส่วนหนึ่งของบทความที่กล่าวถึงการที่ทหารหญิงมักถูกเรียกว่า ‘น้อง’ ‘นางฟ้า’ หรือ ‘ดอกไม้’ ของกองทัพ ตรงข้ามกับทหารชายที่ถูกเรียกด้วยชื่อที่แสดงถึงความแข็งแกร่ง เช่น ‘เสือ’ หรือ ‘บิ๊ก’ ฟองอากาศจึงสื่อถึงความเปราะบางและมุมมองเชิงอ่อนโยนที่สังคมมักมอบให้ผู้หญิงในบริบทนี้ สะท้อนถึงการตีกรอบทางเพศที่ยังคงฝังรากลึกในสังคมชายเป็นใหญ่ของกองทัพ
อ่านบทความได้ที่: ดอกไม้ในค่ายทหาร(?): กะเทาะเปลือกปิตาธิปไตย เมื่อภาพของ ‘ทหารหญิงไทย’ อาจไม่เป็นจริงแบบที่สื่อสร้าง กับ ชนาภางค์ พงศ์พิบูลเกียรติ
‘คน’ กลายเป็น ‘คนไร้บ้าน’ ตั้งแต่สมัยใด?:
ประวัติศาสตร์คนไร้บ้าน จากขอทานผู้ถูกทอดทิ้ง
สู่คนชายขอบในยุคโลกเดือด
เรื่อง: ชยางกูร เพ็ชรปัญญา
ภาพประกอบ: พิรุฬพร นามมูลน้อย
จากบทความนี้ ทำให้เกิดแนวคิดในการสร้างสรรค์ภาพประกอบผ่านการใช้เทคนิคคอลลาจ (collage) โดยหยิบยกสิ่งที่พบเห็นได้ในชีวิตประจำวันของคนไร้บ้านมาใช้ในภาพ นั่นคือกระดาษลัง ซึ่งเป็นวัสดุที่คนไร้บ้านส่วนใหญ่นำมาใช้เป็นที่นอน จากสิ่งที่เคยเห็นผ่านประสบการณ์จึงถูกนำมาต่อยอด โดยนำกระดาษลังมาประกอบเป็นรูปทรงของบ้าน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทน ‘บ้าน’ ในความหมายที่คนมักคุ้นตา
อ่านบทความได้ที่: ‘คน’ กลายเป็น ‘คนไร้บ้าน’ ตั้งแต่สมัยใด?: ประวัติศาสตร์คนไร้บ้าน จากขอทานผู้ถูกทอดทิ้ง สู่คนชายขอบในยุคโลกเดือด
“คนตายขายคนเป็น!”:
พิธีงานศพไทย ความหมายที่เปลี่ยนแปลง สู่ต้นทุนที่แพงลิบลิ่ว
เรื่อง: จิราพร ยมเกิด
ภาพประกอบ: จิราภรณ์ บุญเย็น
การเสียชีวิตของคนหนึ่งคน นอกจากจะทำให้เกิดความเสียใจอาลัยอาวรณ์แล้ว ยังมีสิ่งหนึ่งที่ต้องคำนึงด้วย นั่นคืองานศพมีค่าใช้จ่ายที่สูงอย่างมากมาก จึงตีความภาพโดยการเลือกใช้มุมมองเป็นพิธีรดน้ำศพ และมีราคาที่ห้อยอยู่ทุกจุด เพื่อสื่อถึงค่าใช้จ่ายทั้งหมดในงานศพ อยากให้ผู้คนที่ชมภาพได้ตั้งคำถามว่า พิธีศพจำเป็นต้องเสียเงินมากขนาดนี้หรือไม่?
อ่านบทความได้ที่: “คนตายขายคนเป็น!”: พิธีงานศพไทย ความหมายที่เปลี่ยนแปลง สู่ต้นทุนที่แพงลิบลิ่ว
ปากท้องต้องมาก่อนสิ่งแวดล้อม?
เรื่อง: วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์
ภาพประกอบ: จิราภรณ์ บุญเย็น
เรื่องสิ่งแวดล้อมดูเหมือนจะเป็นเรื่องไกลตัว แต่จริงๆ เป็นเรื่องใกล้ตัวเป็นมาก จากเนื้อหาในบทความนำมาสู่การตีความคำว่า ‘ปากท้องต้องมาก่อน’ โดยวาดเค้กเป็นรูปโลก ใช้สีโทนร้อนเจือนิดหน่อยบริเวณที่เค้กโดนตัด เพื่อสื่อว่าในวิกฤตสิ่งแวดล้อมที่เร่งด่วนนี้ รัฐกำลังเลือกให้ความสำคัญกับปากท้องมากกว่าดูแลใส่ใจสิ่งแวดล้อมหรือไม่ ทั้งที่มันอาจเป็นเรื่องเดียวกัน
อ่านบทความได้ที่: ปากท้องต้องมาก่อนสิ่งแวดล้อม?
เมื่อสินค้าไทยถูกถล่ม:
การแข่งขันที่ไม่เป็นธรรมระหว่างอีคอมเมิร์ซไทยและต่างชาติ
และความเป็นไปได้ใหม่ในการกำกับดูแล
เรื่อง: กีระเกียรติ พระทัย
ภาพประกอบ: จิราภรณ์ บุญเย็น
สินค้าจีนเข้ามาท่วมตลาดไทยและเป็นสินค้าที่ราคาถูกเข้าถึงง่าย ทำให้เศรษฐกิจจีนมีความก้าวหน้ามากในอีคอมเมิร์ซแพลตฟอร์ม จึงนำมาตีเป็นภาพประกอบว่าอีคอมเมิร์ซแพลตฟอร์มต่างชาติไม่ต้องเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ซึ่งเอื้อต่อผลประโยชน์ทางธุรกิจมาก ในขณะที่บริษัทที่จดทะเบียนในไทยต้องเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ซึ่งส่งผลให้เกิดความเสียเปรียบในการทำธุรกิจ เล่าผ่านตัวละครถือธงชาติไทยที่ตัวเล็กและกำลังวิ่งหนีรถเข็นสินค้าของจีน
อ่านบทความได้ที่: เมื่อสินค้าไทยถูกถล่ม: การแข่งขันที่ไม่เป็นธรรมระหว่างอีคอมเมิร์ซไทยและต่างชาติ และความเป็นไปได้ใหม่ในการกำกับดูแล
The American Dream Is Killing Me – Green Day (2023)
เมื่อความฝันแบบอเมริกันกลายเป็นฆาตกร
เรื่อง: โกษม โกยทอง
ภาพประกอบ: จิราภรณ์ บุญเย็น
ในบทความกล่าวถึงบทเพลง ‘The American Is Killing Me’ ของวง Green Day ซึ่งเขียนถึงด้านมืดของแนวคิดอเมริกันดรีม จึงตีความภาพประกอบเป็นเมืองธนบัตรและมีธงชาติอเมริกามาพันรอบๆ เพื่อสื่อถึงความเหลื่อมล้ำระหว่างคนรวยที่อยู่ข้างบนกับคนจนที่ต้องอยู่ข้างล่างอย่างเจ็บปวด
อ่านบทความได้ที่: The American Dream Is Killing Me – Green day (2023) เมื่อความฝันแบบอเมริกันกลายเป็นฆาตกร
กับดักเก่า VS ความเป็นไปได้ใหม่
ออกแบบรัฐธรรมนูญอย่างไรให้ประชาธิปไตยกินได้
เรื่อง: กองบรรณาธิการ
ภาพประกอบ: วนา ภูษิตาศัย
ภาพนี้เป็นภาพประกอบงานเสวนาที่ว่าด้วยเรื่องของการออกแบบรัฐธรรมนูญ ในฐานะของ ‘เงื่อนไข’ ที่ช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตของคนไทยให้ดีขึ้น โดยคำสำคัญของงานที่เราเลือกหยิบมาใช้ในการออกแบบครั้งนี้คือ ‘การเปิดความเป็นไปได้ใหม่’ ที่ชวนให้นึกถึง ‘การเปิดออก’ ‘การเปิดล็อก’ ที่ล้อไปกับแนวคิดว่า ‘รัฐธรรมนูญเป็นเงื่อนไข’
สุดท้ายจึงออกมาเป็นภาพของสมุดไทยบนพานรัฐธรรมนูญที่ถูก ‘ปลดล็อก-เปิดออก’ เพื่อปลดปล่อยและค้นพบชีวิตที่ดีกว่าเดิม และเมื่อพูดถึงภาพแทนของ ‘คุณภาพชีวิตที่ดี’ เราก็อยากให้ภาพนั้นมีมากกว่าแค่ปัจจัยพื้นฐานอย่างเรื่องปากท้อง งาน หรือการศึกษา แต่รวมไปถึงความหวัง ความฝัน และความเป็นอิสระของคนด้วย
อ่านบทความได้ที่: กับดักเก่า VS ความเป็นไปได้ใหม่ ออกแบบรัฐธรรมนูญอย่างไรให้ประชาธิปไตยกินได้
ความยุติธรรมตกไม่ทั่วฟ้า คนไม่เสมอกันต่อหน้ากฎหมาย
เรื่อง: รัชพงษ์ แจ่มจิรไชยกุล
ภาพประกอบ: วนา ภูษิตาศัย
ภาพประกอบงานวิจัยเรื่องความเหลื่อมล้ำในกระบวนการยุติธรรมไทย ด้วยตัวกระบวนการที่มักจะเอนเอียงให้ผู้มีอำนาจได้เปรียบในการตัดสินคดี ทั้งยังมีราคาแพงและซับซ้อนยากจะเข้าใจ กระบวนการยุติธรรมจึงไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะเอื้อมถึง
ภาพวาดชิ้นนี้นำชื่องานมาใช้ในการออกแบบโดยตรง โดยเป็นการผสมระหว่าง ‘ความยุติธรรม’ และ ‘ฝนตกไม่ทั่วฟ้า’ ที่ใช้ ‘ตาชั่ง’ (ภาพแทนกระบวนการยุติธรรม) เป็นสิ่งที่บดบังให้ฝนตกไม่ทั่วฟ้า ขวางกั้นให้คนบางกลุ่มเข้าไม่ถึงโอกาสและความหวังจะได้รับความเป็นธรรม และเพื่อให้ภาพดูดรามาติกมากยิ่งขึ้น เราจึงเลือกใช้ภาพที่มีมุมกล้องแบบสายตาของนกที่มองจากด้านบน ทั้งเพื่อเน้นย้ำว่าคนดูตัวเล็ก-ไร้อำนาจเมื่ออยู่ใต้กระบวนการยุติธรรม และตัวกระบวนการหรือตาชั่งนั้นก็แสนใหญ่คับฟ้า
อ่านบทความได้ที่: ความยุติธรรมตกไม่ทั่วฟ้า คนไม่เสมอกันต่อหน้ากฎหมาย
ยุติ-ธรรมอำพราง:
ความไม่เป็นธรรมที่ซ่อนในกระบวนการยุติธรรมไทย
เรื่อง: ศุภณัฏฐ์ ศศิวุฒิวัฒน์
ภาพประกอบ: วนา ภูษิตาศัย
ภาพประกอบงานวิจัยเรื่องกระบวนการยุติธรรมไทยที่พยายามนำเสนอว่า ในหลายครั้งสิ่งที่ยุติและบ่อนทำลายความยุติธรรมลงก็คือตัวกระบวนการเอง ด้วยระบบที่เปิดช่องให้ผู้มีส่วนในกระบวนการสามารถปกปิด บิดเบือน กระทั่งเลื่อนให้ความยุติธรรมล่าช้าออกไป
ภาพที่วาดออกมาจึงเป็นภาพของกลุ่มผู้อำนวยความยุติธรรม (ตำรวจ อัยการ ศาล) ที่ร่วมกันทำลายความยุติธรรม-ปกปิดความผิด และเมื่อจับคู่ ‘ตาชั่ง’ (ภาพแทนความยุติธรรรม) เข้ากับ ‘ค้อนตุลาการ’ จึงทำให้ได้ภาพของการใช้ค้อน ‘ทุบทำลาย’ ให้ความเป็นธรรมแตกสลายไป ในขณะที่ตำรวจเองก็ใช้เทปกั้นเขตช่วยปกปิด พร้อมทั้งเก็บกวาดหลักฐาน เพื่อให้ความอยุติธรรมนี้ยังคงถูกอำพรางต่อไป
อ่านบทความได้ที่: ยุติ-ธรรมอำพราง: ความไม่เป็นธรรมที่ซ่อนในกระบวนการยุติธรรมไทย
กยศ. จะถังแตกใน 3 เดือน!?:
ปัญหาเงินสดหมดกองทุน และหนทางเอาตัวรอด
เรื่อง: กษิดิ์เดช คำพุช, ฉัตร คำแสง
ภาพประกอบ: ปทิตตา วาสนาส่งชูสกุล
101 PUB ชวนดูวิกฤตสภาพคล่อง กยศ. ผ่านข้อมูลหลักจากเอกสารประกอบการชี้แจงงบประมาณของ กยศ. และชวนสำรวจเส้นทางในอนาคตว่าจะทำอย่างไรให้ผ่านพ้นวิกฤตนี้ ในส่วนของตัวเนื้องานมีรายละเอียดที่ซับซ้อนในหลายๆ จุด เราจึงใช้เส้นเเละสีเข้ามาช่วยในตัวงาน เลือกใช้สีเข้มเนื่องจากเนื้อหาของงานมีความจริงจัง ในส่วนของกราฟใช้เป็นรูปเงินมาเเทนกราฟเเท่ง เพื่อทำให้งานอ่านง่ายมากขึ้น
อ่านบทความได้ที่: กยศ. จะถังแตกใน 3 เดือน!?: ปัญหาเงินสดหมดกองทุน และหนทางเอาตัวรอด
1 ปีหลังเลือกตั้ง สภาไทยทำงานอะไรไปบ้าง?
เรื่อง: พิชชากร เรืองเดชาวิวัฒน์, ฉัตร คำแสง
ภาพประกอบ: ปทิตตา วาสนาส่งชูสกุล
ครบรอบหนึ่ง ปีการเลือกตั้งใหญ่ 101 PUB ชวนดูการทำงานด้านนิติบัญญัติของสภาผู้แทนราษฎร ว่าทำหน้าที่นิติบัญญัติเป็นอย่างไรบ้าง ในส่วนของการดีไซน์ เราใช้โทนสีเข้มเพื่อให้เข้ากับเนื้อหาของงาน ตัวกราฟใช้เป็นรูปแบบของกองกระดาษร่างกฎหมายมาเเทนที่เเท่งกราฟปกติ เเละใช้เส้น สี สัญลักษณ์เข้ามาช่วยให้ตัวงานอ่านง่ายมากขึ้น
อ่านบทความได้ที่: 1 ปีหลังเลือกตั้ง สภาไทยทำงานอะไรไปบ้าง?
ดึงดูดแรงงานต่างชาติทักษะสูง:
ทางรอดเศรษฐกิจไทยที่ยังเปี่ยมขวากหนาม
เรื่อง: พิชชากร เรืองเดชาวิวัฒน์, กัลป์ กรุยรุ่งโรจน์
ภาพประกอบ: ปทิตตา วาสนาส่งชูสกุล
101 PUB ชวนสำรวจสถานการณ์และปัญหาในการเปิดรับแรงงานต่างชาติทักษะสูงของไทย เนื้อหาของงานชิ้นนี้มีความละเอียดเเละซับซ้อนในหลายจุด เราใช้สีโทนน้ำเงินเพื่อสื่อถึงความจริงจังเเละการทำงาน ใช้สีแดงมาเป็นจุดที่อยากให้โฟกัส ใช้เส้น สี สัญลักษณ์เข้ามาช่วยให้ตัวงานอ่านง่ายมากขึ้น
อ่านบทความได้ที่: ดึงดูดแรงงานต่างชาติทักษะสูง: ทางรอดเศรษฐกิจไทยที่ยังเปี่ยมขวากหนาม
