อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงเรื่องราวหลังจาก ‘เหตุการณ์เกสตาปู’ จุดเริ่มต้นการสังหารหมู่สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียในช่วงปี 2508-9 ซึ่งเป็นเหตุการณ์การสังหารหมู่ที่เลวร้ายที่สุดเหตุการณ์หนึ่งของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือแม้กระทั่งของโลก

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึง ‘เหตุการณ์เกสตาปู’ จุดเริ่มต้นการสังหารหมู่สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียในช่วงปี 2508-9 ซึ่งเป็นเหตุการณ์การสังหารหมู่ที่เลวร้ายที่สุดเหตุการณ์หนึ่งของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือแม้กระทั่งของโลก

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงอิทธิพลของภาษาอินโดนีเซียต่อการทำงานของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) และวิถีอาเซียน

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงความขัดแย้งระหว่างประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซีย ที่ทั้งสองประเทศมีรากเหง้าทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมร่วมกันหลายอย่าง จนนำไปสู่ความขัดแย้งในการช่วงชิงความเป็นเจ้าของภาษาและวัฒนธรรมมลายู

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงการ ‘อุ้มหาย’ ที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤตการเมืองของอินโดนีเซีย ปี 1997-1998 และยังคงทิ้งร่องรอยไว้ตราบจนถึงปัจจุบัน

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงบทบาทและชะตากรรมที่แตกต่างกันของภาษามลายูในแต่ละรัฐชาติ

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงที่มา พัฒนาการ และความสำคัญของภาษามลายูต่อการเมืองและประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

อรอนงค์ ทิพย์พิมล ชวนย้อนดูประวัติศาสตร์การเมืองอินโดนีเซีย ผ่านเรื่องการ ‘ยุบพรรค’ การเมืองในสามยุค

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงเส้นทางการปฏิรูปกองทัพอินโดนีเซีย ซึ่งเปลี่ยนให้องค์กรที่เคยเป็นหนึ่งในผู้เล่นหลักทางการเมือง กลายมาเป็นสถาบันทหารภายใต้สังคมประชาธิปไตย

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนเรื่องทหารกับการพัฒนาประชาธิปไตยในอินโดนีเซียผ่านสามช่วงเวลา พร้อมทั้งตอบคำถามว่า จะเป็นไปได้หรือไม่ที่ทหารจะเข้ามามีบทบาททางการเมือง ควบคู่ไปกับการพัฒนาประชาธิปไตยในประเทศ