ทำไมเราต้องมีโรงละคร หรือ ‘พื้นที่’ สำหรับศิลปวัฒนธรรม? ยิ่งในวันที่เราเข้าถึงความบันเทิงออนไลน์ได้ง่ายแค่ปลายนิ้ว ในสังคมไทยที่การเสพศิลปะมักถูกมองว่าเป็นเรื่องไม่จำเป็นต่อการใช้ชีวิต คำถามนี้ก็ยิ่งยากที่จะหาคำอธิบาย
‘โรงละครเคแบงก์สยามพิฆเนศ’ พยายามตอบคำถามข้างต้น ด้วยการเป็นพื้นที่กลางเมืองซึ่งรองรับการแสดงสดหลายรูปแบบ ซึ่งตลอดการดำเนินงานที่ผ่านมาของโรงละครแห่งนี้ อุตสาหกรรมบันเทิงไทยก็เผชิญความเปลี่ยนแปลงมากมาย ทั้งสถานการณ์การเมืองและการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19
อย่างไรก็ตาม หลังจากสถานการณ์คลี่คลาย แทนที่ผู้คนจะเคยชินกับการเสพความบันเทิงแบบออนไลน์ แต่งานแสดงสดก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ปรากฏการณ์เช่นนี้สะท้อนให้เห็นอะไร ความสุขจากมหรสพนั้นมีแง่มุมใดที่สิ่งอื่นอาจแทนที่ไม่ได้ และพื้นที่ศิลปะสำคัญอย่างไรต่อทั้งผู้คนทั่วไปและคนทำงานอุตสาหกรรมบันเทิง
101 ชวนขบคิดเรื่องพื้นที่ศิลปวัฒนธรรมกลางเมือง ผ่านสายตาของ ชยานันต์ เทพวนินกร ผู้ร่วมก่อตั้งและกรรมการผู้จัดการ ‘โรงละครเคแบงก์สยามพิฆเนศ’ ร่วมค้นหาความหมายของศิลปะเชิงการแสดงเชิงพาณิชย์ในสังคมไทย ที่ความบันเทิงเพื่อการจรรโลงจิตใจยังไม่ถูกให้ความสำคัญมากพอ
