อรอนงค์ ทิพย์พิมล

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ดุซงญอ หนึ่งในประวัติศาสตร์บาดแผลของชาวมลายูปาตานี ที่ปัจจุบันยังมีความไม่ลงรอยกัน และมีการจำรวมถึงเล่าเหตุการณ์ที่แตกต่างกันมากมาย

เนื่องในโอกาสครบรอบ 112 ปี สนธิสัญญาแองโกล-สยาม 1909 อรอนงค์ ทิพย์พิมล ชวนทบทวนความสัมพันธ์ของสี่รัฐมลายูกับสยามก่อนปี 1909 และฉายภาพมุมมองของสี่รัฐมลายูที่มีต่อสนธิสัญญาดังกล่าว

อรอนงค์ ทิพย์พิมล ชวนสำรวจความสัมพันธ์ของทหารอินโดนีเซียกับการทำธุรกิจ ตั้งแต่ช่วงหลังประกาศเอกราชจนถึงปัจจุบัน เพื่อตอบคำถามว่า “เป็นทหาร (อินโดนีเซีย) ทำไมรวยจัง?”

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงบทบาทของศาสนาอิสลามที่มีต่อการเมืองอินโดนีเซียตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึง ‘เหตุการณ์เกสตาปู’ จุดเริ่มต้นการสังหารหมู่สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซียในช่วงปี 2508-9 ซึ่งเป็นเหตุการณ์การสังหารหมู่ที่เลวร้ายที่สุดเหตุการณ์หนึ่งของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือแม้กระทั่งของโลก

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงอิทธิพลของภาษาอินโดนีเซียต่อการทำงานของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) และวิถีอาเซียน

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงความขัดแย้งระหว่างประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซีย ที่ทั้งสองประเทศมีรากเหง้าทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมร่วมกันหลายอย่าง จนนำไปสู่ความขัดแย้งในการช่วงชิงความเป็นเจ้าของภาษาและวัฒนธรรมมลายู

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงการ ‘อุ้มหาย’ ที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤตการเมืองของอินโดนีเซีย ปี 1997-1998 และยังคงทิ้งร่องรอยไว้ตราบจนถึงปัจจุบัน

อรอนงค์ ทิพย์พิมล เขียนถึงบทบาทและชะตากรรมที่แตกต่างกันของภาษามลายูในแต่ละรัฐชาติ