เมื่อความขัดแย้งชายแดนไทย-กัมพูชาปะทุรุนแรง วาทกรรมชาตินิยมและ hatespeech จากภาครัฐและโซเชียลมีเดียกำลังผลักดันประชาชนให้กลายเป็นเชื้อไฟของสงครามทางอารมณ์ ขณะที่แรงงานข้ามชาติกลายเป็นเหยื่อเงียบของความเกลียดชังที่ค่อยๆ คืบคลานเข้าสู่ชีวิตประจำวัน

พรรคเพื่อไทยเลือกปิดประตูทางออกในสภาต่อคดีการเมือง ม.112 ปล่อยให้ความหวังทั้งระบบฝากไว้กับ “การดีล” แบบไร้รายละเอียด ท่ามกลางเสียงเรียกร้อง ความผิดหวัง และคำถามเรื่องหลักการประชาธิปไตยที่ยังไร้คำตอบ

ความไร้เสถียรภาพทางการเมืองไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นผลจากรัฐธรรมนูญ 2560 ที่ออกแบบให้รัฐบาลอ่อนแรง และการเปิดช่องให้ศาลและองค์กรอิสระแทรกแซงกระบวนการเมือง การแก้รัฐธรรมนูญจึงไม่ใช่ทางเลือกเชิงนโยบาย แต่เป็นเงื่อนไขสำคัญในการคลี่คลายทางตันที่สะสมมาหลายปี

สมเด็จฮุนเซนปั่นข่าวข้ามพรมแดนได้สำเร็จอีกครั้ง แต่สิ่งที่น่ากังวลกว่าคือ ทำไมสงครามต้นทุนต่ำของเขาจึงเขย่าการเมืองไทยได้ง่ายดายถึงเพียงนี้ หรือแท้จริงแล้วคือกติกาในประเทศเราที่เปราะบางเสียเอง