ศุภาวรรณ คงสุวรรณ์ เรื่อง
Shin Egkantrong ภาพประกอบ
คุณคิดยังไงกับการ ‘ซื้อกิน’ ของผู้หญิง
ในสังคมเรา การที่ผู้ชายไปซื้อบริการอาจไม่แปลกนัก กลับกันหากเป็นผู้หญิงทำ คงถือเป็นหนังคนละม้วน
ฉันเคยนั่งสนทนากับเพื่อนคนหนึ่ง เธอยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อน แต่อยากมี อยู่ในขั้นที่ยอมรับแล้วว่า ใช่ ฉันอยากมีแฟน แต่ฉันอยากมีเซ็กซ์โดยที่สองเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องผูกกัน กว่าจะคิดแบบนี้ก็อยู่ในภาวะสาวโสดซิงมานานพอดู นานจนเราถกกันว่า ถ้ารอเซ็กซ์ที่มาพร้อมความรัก แต่ไม่เจอคนที่เรารักจริงๆ หรือที่รักเราจริงๆ ไม่ต้องขาดเซ็กซ์จนท้อใจหรือ
แล้วเซ็กซ์จะผูกกับรักทำไม ใช่ว่ามีอะไรกับใครจะซื้อความรักของเขาได้ พอที ก็ถ้าเซ็กซ์มันซื้อได้ก็จัดไปอย่าให้เสีย
คิดได้แบบนี้ก็พากันฮึกเหิม แต่ยังไงล่ะ วัฒนธรรมการซื้อผู้ชายก็ยัง ‘ใหม่’ ในสำนึกของเรา เพราะบทบาทของผู้หญิงไทยคือผู้ตาม คือสาวรอรัก รอเพศชายมาเติมความสุขให้ เราจึงไม่ค่อยแสวงหา ไม่กระทำการเชิงรุกเพื่อสุขทางเพศ ปล่อยให้บทบาทเชิงรับอยู่กับเราโดยไม่รู้ตัว ผ่านการมอบหน้าที่อย่างแนบเนียนโดยสังคม ละคร ญาติผู้ใหญ่ การศึกษา จนกลายเป็นขนบ ‘หญิงไทย’ ที่ครอบงำสังคมจนชินตา
โชคดีไม่น้อยที่ในแวดวงคนรู้จัก ฉันสนิทสนมพอดูกับ ‘พี่หวาน’ รุ่นพี่ที่พร้อมจะเปิดใจ รีวิวการซื้อบริการผู้ชายอย่างเต็มเม็ดหน่วย บ่ายแก่ๆ เรานัดกันที่หอศิลป์ ร้านกาแฟแห่งหนึ่งถูกเรายึดมั่นเพื่อคุยเรื่องเซ็กซ์
-1-
ฉันพอจับสังเกตผ่านโซเชียลมีเดียของพี่หวานว่าช่วงที่ผ่านมานางคงมีปัญหาอะไรสักอย่างกับแฟน แต่ไม่คิดว่าจะเหมาะเจาะขนาดนี้ ปัญหาที่ว่าเป็นเรื่องเซ็กซ์ซึ่งนำไปสู่การซื้อบริการพอดี เจอหน้ากันพี่หวานก็ยื่นไดอารี่ถอดบทเรียนเซ็กซ์ให้อ่าน (ใช่ค่ะ เรามีการถอดบทเรียนเซ็กซ์) ซึ่งจะขอยกเอาบางถ้อยคำจากไดอารี่มาเล่าไปพร้อมๆ กัน
“ฉันแค่อยากทำให้มันดีกว่านี้ อยากเอาให้มันส์กว่านี้ อยากประทับอยู่ในความทรงจำของใครสักคนด้วยการเย็ดของฉันอย่างที่ฉันเคยทำได้ แต่ฉันทำไม่ได้อีกแล้ว ไม่ ไม่ใช่เพราะฉันมีความรัก แต่เป็นเพราะฉันมอดดับลงแล้ว ฉันในวัย 30 ปี 30 ปีเท่านั้นเอง กับจิ๋มที่ไม่ค่อยถูกใช้ เพราะฉันดันผูกจิ๋มไว้กับคนที่ฉันรักมานานเกินไป คนที่บอกว่ารักกันแต่ไม่ยอมเย็ด
เพราะอะไรกัน ผู้หญิงอ่างเย็ดเป็นอาชีพ แต่ฉันเย็ดเธอด้วยหัวใจ มันถึงมันส์ไม่เท่ากันใช่ไหม (ใช่) ฉันไม่สวยเหรอ ฉันไม่ดีอย่างนั้นเหรอ ฉันอ้วนเกินไปอย่างนั้นเหรอ หรือว่าที่จริงเธอแค่ไม่อยากเย็ดฉันขึ้นมาเฉยๆ …”
แฟนพี่หวานเป็นคนที่รู้ๆ กันว่า เป็นแหล่งข้อมูล ตัวจริงตัวใจของผู้ชายเที่ยวอ่าง อยู่ในกลุ่มส่งการบ้าน ของดีบอกต่อ กลุ่มลับอะไรต่างๆ นานา ที่ผู้ชายชอบมี ส่วนพี่หวาน สำหรับบางคนการไม่มีเซ็กซ์อาจจะเป็นศักดิ์ศรี แต่เซ็กซ์เป็นอีโก้ของนาง
“ชั้นเอาเก่งมาก เขาจะต้องแฮปปี้ที่เอากับชั้น” พี่หวานว่า ซึ่งเมื่อเธอได้มาอยู่กับผู้ชายที่เอากับผู้หญิงมาเยอะมาก ผ่านมาแต่มืออาชีพทั้งนั้น พี่หวานก็เริ่มคิดไม่มั่นใจ “อีโก้ชั้นอยู่ตรงไหนวะ”
“มีช่วงนึงที่เขามีปัญหาสุขภาพ ไม่มีเซ็กซ์กันเป็นเดือน ชั้นเครียดมาก บางคนไม่มีแค่สามวันก็จะตายแล้ว แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น จุดเริ่มต้นมาจากเรื่องเอากัน ด้วยกิตติศัพท์ที่ผ่านมาของเขา ชั้นก็มโนว่า ขณะที่เรานอนเฉยๆ กันมาเป็นเดือน เขาต้องไปเที่ยวผู้หญิงแน่ๆ แต่ทำไมเขาไม่พยายามกับคนที่นอนข้างกันทุกวันอย่างชั้น หรือวินาทีที่มีอะไรกันแล้วหดตัว มันคืออะไร เจ็บปวดนะโว้ย”
เมื่อเริ่มมีปัญหา พี่หวานจึงนัดเจอกับผู้ชายคนนึงในทินเดอร์ เป็นฝรั่ง หล่อด้วย แต่คืนนั้น เซ็กซ์กลับพังมาก พังจนมีอะไรกันต่อไม่ได้ ส่วนหนึ่งเพราะพี่หวานเครียดเกินไป และหนุ่มคนนั้นก็รู้ว่าพี่หวานไม่ได้เอนจอยแต่ก็ดึงดันจะเอาให้ได้ จนฝรั่งต้องบอกว่า “ยู…พอเหอะ”
วินาทีนั้นพี่หวานรู้สึกพังทลายลงอีกครั้ง เพราะเคยทำได้ดี เคยทำให้ใครต่อใครพอใจในขณะที่ตัวเองก็เอนจอยเซ็กซ์ได้ เมื่อพบว่ามันไม่เป็นแบบนั้นแล้ว ก็เริ่มโทษแฟน
“ฉันอยู่กับคุณด้วยความรู้สึกว่าเราเป็นเจ้าของกันและกัน แล้ววันนึงคุณทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ ฉันไม่รู้อีกแล้วว่าการมีอะไรกันทำแบบไหน” นั่นคือจุดเริ่มต้นของการซื้อบริการ
“มึงเที่ยวแล้วมีความสุขกับเซ็กซ์ใช่ไหม ได้…งั้นกูเอาบ้าง” พี่หวานลั่นวาจา
“ฉันกับเขา คนที่บังเอิญได้เอากัน แล้วมันไม่ดีเอาเสียเลย เขาใส่ใจฉัน เขาดูแลฉัน แต่ฉันสลัดความแตกสลายออกไปไม่ได้ เขามองเห็นเถ้าถ่านในดวงตาของฉัน เราจึงเย็ดกันไม่สนุกเลย”
-2-
‘การมีอะไรกันโดยผูกกับความรัก ยากกว่าการมีเซ็กซ์กับใครก็ได้’ พี่หวานเล่าว่าเพิ่งมาเก็ทเรื่องนี้ตอนเที่ยวผู้ชาย ผู้ชายขายบริการเป็นมืออาชีพ เขาทำให้ผู้หญิงไม่ต้องพยายามอะไรเลย แต่การมีอะไรกับแฟนต่างออกไป บางครั้งไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี คนสองคนแคร์กันและกัน แต่ก็คาดหวังต่อกันและกันมากเกินไป ทุกอย่างเลยยากไปหมด ขณะที่เวลาไปเที่ยวต่างฝ่ายต่างไม่คาดหวังอะไรจากกันเลยนอกจากเราเอากัน
เรามาเพื่อเอากัน
ผ่านการแนะนำของเพื่อน พี่หวานได้รู้จักเว็บไซต์หนึ่งที่มีผู้ชายขายบริการ เพียงจ่ายค่าเมมเบอร์ 500 บาทก็สามารถใช้เว็บไซต์ได้นานสามเดือน เมื่อเข้าไปจะพบลิสต์ผู้ชายรายเรียง บ้างลงรูป บ้างไม่ลง แถมยังมีบอร์ดสำหรับ ‘ส่งการบ้าน’ หรือรีวิวประสบการณ์จากการใช้บริการด้วย
เมื่อตกลงใจได้ว่าจะขอรับบริการคนไหน ก็จะได้รับไอดีไลน์เพื่อนัดแนะหรือนัดพบกัน วันที่พี่หวานไปใช้บริการ ชายคนดังกล่าวขับรถเบนซ์มารับถึงที่
“ชั้นไปแบบขอนวดด้วย เพื่อละลายพฤติกรรมก่อน นอกจากรถเบนซ์เขาก็พกลำโพงราคาหมื่นกว่าบาทเพื่อเปิดเพลงผ่อนคลาย น้ำมันนวดแบบที่ชั้นไม่กล้าซื้อ เข้าม่านรูดก็ยังไม่ต้องควักตังค์อะไรทั้งสิ้น เขาออกไปก่อน ให้เราเข้าห้องไปเลยเพื่อเซฟเรา ให้เขาเป็นคนที่เจอกับพนักงานเท่านั้น โดยที่ไม่มีใครเห็นหน้าเรา อยากทานอะไรเขาจัดการให้ เข้าห้องปุ๊บ เดี๋ยวผมไปเปิดน้ำก่อนนะ จะได้มีน้ำที่อุ่นพอดีตอนทำเสร็จแล้ว ผ้าเช็ดตัวเป็นยังไง ผมมีของผมมาด้วยนะถ้าคุณไม่อยากใช้ของที่นี่ พกเครื่องปรับอากาศอโรม่าที่พ่นๆ มาด้วยนะ เขาทำทุกอย่างให้เราสบายที่สุด เพราะนี่คืองานของเขา
“ในราคาค่าตัวพันสอง”
“ฮะ ยังไงนะ ขอตัวเลขอีกที” ฉันถามเพื่อทวนคำตอบว่า ราคาค่าบริการที่ว่ามาคือ 1,200 บาทถ้วนจริงๆ
“ชั้นถามเขาตรงๆ ว่า เฮ้ย…ถามจริงทำงานนี้เงินดีขนาดนั้นเลยหรอ เขาก็ยิ้มๆ ตอบว่า ผมก็มีงานหลายอย่าง แต่ก็รับงานแบบนี้เกือบทุกวันนั่นแหละ เขาบอกไม่มีใครรู้ว่าเขาทำงานนี้ ไม่ให้ใครรู้ด้วย สองสามคนที่ชั้นใช้บริการก็พูดเหมือนกัน
“พอถามว่าเวลาไปกับลูกค้า เคยรู้สึกว่าถูกลูกค้าคุกคามบ้างไหม เขาก็ตอบว่า เคย แต่เข้าใจ เช่น เขาไม่ชอบให้ใครยุ่งกับก้น แต่ลูกค้าทำ เขาก็รู้สึกว่าโดนคุกคาม แต่ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่เขาต้องเจอ ไม่รู้ว่าเขาพูดให้เรารู้สึกดีหรือเปล่า ส่วนตัวรู้สึกว่าเขาไม่ได้พูดความจริงอยู่ แต่อยากให้เรารู้สึกสบายใจกับเขามากกว่า ถ้าเป็นแกไปสัมฯ เขา เขาคงตอบอีกอย่างอะ (จะรับไว้พิจารณาจ้ะ : ผู้เขียน)”
“ชั้นบอกขอนอนเฉยๆ นะ เขาก็บอก ได้ครับ ห้ามยุ่งกับเท้า ไม่จูบ ไม่ต้องออรัลนะ เขาก็บอก ได้ครับ ไม่รู้หรอกนะว่าเขางงกับคำขอไหม แต่เขามีศิลปะในการเก็บซ่อนความงงมาก”
พี่หวานยอมรับว่าด้วยความใหม่ในการซื้อบริการ และความเป็นหญิงที่ถูกบอกกล่าวมาเนิ่นนาน ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ สับสนกับสถานะของตัวเอง และการช่วงชิงความสุขด้วยตัวเองเหมือนกัน
“เราจ่ายเงินมาให้คนบริการเรา แต่พอซื้อผู้ชาย ด้วยบทบาทของเขาเมื่อมีเซ็กซ์กันเขาไม่ได้เป็นผู้บริการ (ก็คือเป็นผู้กระทำเชิงรุก : ผู้เขียน) เรารู้สึกเหมือนว่า นี่กูจ่ายตังค์มาให้มึงหาความสุขจากร่างกายกูหรือเปล่าเนี่ย มันก็ติดอยู่นิดนึงนะ เวลาปกติเรามีอะไรกับแฟนเราก็อยากทำให้เขาแฮปปี้ แล้วพอไปกับผู้ชายขายตัวเราก็ยังคิดแบบเดียวกันด้วยความเคยชิน แต่เฮ้ย…ไม่ดิมันต้องไม่เป็นแบบนี้ ชั้นก็ตีกับตัวเองในหัว (หัวเราะ)”
“มีอะไรที่เราไม่ต้องทำเหมือนเวลาทำกับแฟนบ้าง เช่น แกล้งเสร็จ ?” ฉันลองโยนคำถาม
“เออ ใช่ ชั้นไม่ต้องแกล้งเสร็จ จริงๆ แล้วเรียกว่าไม่ทำสิ่งที่ทำกับแฟนเลยดีกว่า ไม่พยายามบริการอะไรใครทั้งนั้น”
-3-
หลังจากใช้บริการ แน่นอนว่าพี่หวานประทับใจ แต่ยิ่งไปกว่านั้น เธอได้ลองสัมผัสหัวอกผู้ชายที่ชอบเที่ยวผู้หญิงดูบ้าง “ผู้ชายบริการดูแลเราแบบที่ไม่สามารถหาได้จากแฟนคนไหน แล้วเราลองคิดเทียบเคียงไปว่าแล้วเวลาผู้ชายไปเที่ยวล่ะ คนที่ไม่ได้คาดหวังอะไรมากไปกว่าการดูแลจู๋และจิ๋ม มันย่อมง่ายใช่ไหม”
พี่หวานกลับมาคุยกับแฟนอย่างจริงจังว่า มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา รวมถึงคุยว่าพี่หวานไปทำอะไรมา และตกลงจะพยายามกันใหม่
“พอรู้แล้วเขาโกรธไหม” ฉันถาม
“เขาไม่ค่อยโอเคหรอก แต่เขาเข้าใจได้ เหมือนชั้นแหละ ไม่โอเค แต่เข้าใจว่ามันยากเหลือเกินการเอากับชั้นเนี่ย นี่เป็นสิ่งที่ชั้นเซ็งที่สุดจากการมีเซ็กซ์ที่ผูกกับความรักเลยนะ คนที่มีความรักให้กันเนี่ย ทำไมมันยากนักวะ มันควรจะง่ายที่สุดเลยสิ แค่อยากก็เอากัน”
เมื่อลองขอให้พี่หวานช่วยวิเคราะห์เหตุผลที่เซ็กซ์กับคนรักมันยาก พี่หวานตอบว่า
“รู้จักกันมากเกินไปมั้ง ในทุกการเคลื่อนไหวเราคิดถึงแต่อีกคน มันก็เลยสะดุดไปหมดทุกอย่าง เมื่อความสุขจากเซ็กซ์ของตัวเราเองมาเป็นอันดับรอง”
นอกจากความซับซ้อนของเซ็กซ์ที่ผูกกับรักแล้ว บทเรียนอีกอย่างที่ฉันพยายามถอดจากพี่หวานคือ ผู้หญิงจะถูกมองอย่างไรเมื่อเป็นฝ่ายใช้บริการ
ภาพทั่วไปไม่ว่าจะในชีวิตจริง หรือผ่านสื่อ เวลาผู้ชายไปเที่ยวอ่างแล้วถูกเมียด่า ก็จะกลายเป็นเรื่องขำๆ ตลก ‘ไม่ทำแล้วค่ะเมียขา’ จบ เพราะสังคมมอบบทบาทผู้นำ ผู้กระทำ ผู้มอบความสุขให้เพศหญิง ผู้ชายเจนจัดจึงถูกยกย่อง และสังคมก็ปล่อยผ่านการกระทำดังกล่าว เพราะนี่คือ ‘ธรรมชาติ’ ที่สังคมเราสร้างให้เพศชาย แต่พอเป็นผู้หญิงเรื่องราวก็ต่างไปเหมือนหนังคนละม้วน
การตรีตราที่พี่หวานเจอเมื่อไปซื้อบริการคือ สถานะ ‘ไม่มีใครเอา’
“มันจะมีคำพูดเหยียดเพศทำนองว่า เป็นผู้หญิงอะ แค่อ้าขาก็มาแล้ว นี่แปลว่าไม่มีใครเอาจริงๆ ล่ะสิถึงต้องไปซื้อ” ซึ่งเป็นความเห็นที่ขัดกับข้อเท็จจริงจากประสบการณ์ของพี่หวานมาก “พอไปเที่ยวจริงๆ ผู้ชายบริการเขาไม่ตัดสินอะไรเราเลยนะ ไม่ถาม ไม่สนใจด้วย ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องรู้” พี่หวานบอก
ในช่วงท้ายของการสนทนา ฉันจึงถามความเห็นพี่หวานว่า ถ้าเพื่อนของฉันที่อยากมีเซ็กซ์ไปซื้อบริการจะเวิร์กไหม พี่หวานก็แนะนำว่า “หากเพื่อนคนนั้นอยากมีเซ็กซ์จริงๆ ไม่ได้อยากมีแฟน ก็ไปเลย บางคนไม่แยกเซ็กซ์กับความรัก ก็ทำเหมือนผู้ชายขึ้นครูนั่นแหละ ไม่มีความรักมาเกี่ยว แต่ถ้าคุณไปตกหลุมหรือแสวงหาความรักจากคนขายบริการ เขาปฏิเสธแน่ เส้นมันชัดเจนมาก”
