ประชาธิปไตย

เนติวิทย์ โชติภัทร์ไพศาล และ เสฏฐนันท์ ธนกิจโกเศรษฐ์ เขียนถึงทางสองแพร่งประชาธิปไตยไทย จากข้อถกเถียงเรื่องการบริหารสมดุลของเสรีภาพเชิงลบกับเสรีภาพเชิงบวก สู่การปะทะกันระหว่างอุดมการณ์ ‘ประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรอง’ กับ ‘ประชาธิปไตยแบบถึงรากถึงโคน’ ดังที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน

พลอยใจ ปิ่นตบแต่ง เขียนถึง เหตุผลที่ยังทำให้ ‘สภาสูง’ ดำรงอยู่และมีที่ทางในสังคมการเมืองต่างๆ ได้ ผ่านมุมมองทางประวัติศาสตร์ ซึ่งอาจช่วยให้คำตอบแก่สังคมไทยในอนาคตได้ว่า ‘ส.ว. มีไว้ทำไม’