สุนันทา วรรณสินธ์ เบล เขียนถึงวรรณกรรมชิ้นเอกอย่าง Ulysses ของ James Joyce ที่เล่าเรื่องของ ‘มิสเตอร์บลูม’ ภาพชีวิต และบรรยากาศของนครดับลินในวันที่ 16 มิถุนายน 1904 จนทำให้วันที่ 16 มิถุนายนของทุกปี กลายเป็นวันเฉลิมฉลองให้กับวรรณกรรมอมตะชิ้นนี้
อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึงความหลากหลายของเนื้อหา วิธีเล่าเรื่อง และขนบการอ่านในโลกวรรณกรรม ผ่าน ผลงานรวมเรื่องสั้น ‘ลิงหิน และเรื่องสั้นอื่นๆ’ ของภาณุ ตรัยเวช
แมท ช่างสุพรรณ เขียนถึงผลงานรวมเรื่องสั้น How to pronouce knife ของสุวันคำ ที่ถ่ายทอดชีวิตอันหลากหลายของผู้อพยพชาวลาวในโลกคนผิวขาว
คอลัมน์ Trend Rider สัปดาห์นี้ โตมร ศุขปรีชา เขียนถึงความหมายของนักเขียน และการหมดอายุของนักเขียน อะไรคือคำนิยาม
101 สรุปความจากเสวนา ความน่าจะอ่าน 2018-2019 : Final Round เจาะลิสต์หนังสือแห่งปี และถกกันถึงอนาคตแวดวงนักอ่านนักเขียนไทย
‘คิมจียอง เกิดปี 82’ หนังสือที่สร้างแรงกระเพื่อมอย่างมากในเกาหลี กลายเป็นสัญลักษณ์ของการลุกขึ้นมาเรียกร้องสิทธิของผู้หญิง แม้จะเป็นการเล่าเรื่องชีวิตธรรมดาสามัญของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่แทบทั้งเรื่องก่อให้เกิดความรู้สึกอึดอัดคับข้องใจกับความไม่เท่าเทียมทางเพศในสังคม
ชวนอ่าน ‘เทรนด์ โลก การเมือง เศรษฐกิจ ความยุติธรรม วรรณกรรม และชีวิตคนไทย’ ผ่านสายตาและบทความของ 101 ตลอดปี 2018
ปาณิส โพธิ์ศรีวังชัย เขียนถึง ‘สมิงสำแดง’ หรือ Lelaki Harimau วรรณกรรมอินโดนีเซีย ที่เขียนโดยนักเขียนผู้มีฝีมือการเขียนโดดเด่นที่สุดคนหนึ่งแห่งยุคสมัยคือ เอกา กุรณียาวัน ว่าด้วยเรื่องของชายหนุ่มที่ถูกเสือขาวเพศเมียเข้าสิง
โตมร ศุขปรีชา เขียนถึง Selfish Giant เทพนิยายของออสการ์ ไวลด์ งานที่ “กล่าวถึงความหมายที่แท้จริงของสวนเอาไว้อย่างสวยงามและมหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะทำได้”
งานหนังสือแบบไหนที่เราอยากเดินไปให้ถึง เมื่อสถานที่ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญต้องผันเปลี่ยนไปตามเงื่อนไขเวลา อะไรคือโจทย์ของคนทำหนังสือที่จำเป็นต้องมีพื้นที่รองรับ กระทั่งว่าคนอ่านแบบไหนที่เจ้าของหนังสืออยากพบเจออีกในอนาคต
คอลัมน์ TrendRider สัปดาห์นี้ ว่าด้วย วรรณกรรมแนว Transrealism ที่ว่ากันว่าเป็นขบวนการวรรณกรรมหลักขบวนการแรกของศตวรรษที่ 21 มีข้อถกเถียงกันอย่างไร และอะไรคือ Transrealism
ธร ปีติดล เขียนถึงนวนิยาย ‘ณ ที่สิ้นสุดของบางสิ่ง’ (The Sense of an Ending) ของจูเลียน บาร์นส์ เทียบเคียงกับแนวคิดเรื่องความเป็นกลางของ อมาตยา เซน เพื่อตั้งคำถามว่ามุมมองที่มนุษย์มีต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งนั้น ขึ้นอยู่กับเหตุผลหรืออารมณ์ความรู้สึกมากกว่ากัน