5

:: เงินอุดหนุนเด็กต้องเป็นสิทธิ ไม่ใช่การสงเคราะห์คนจน ::

‘บาส’ เป็นคุณพ่อของลูกสาววัยหนึ่งปี เขาทำงานรับจ้างแบบฟรีแลนซ์ ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่บ้าน ขณะที่ภรรยาทำงานบริษัทเอกชน ด้วยเวลาทำงานที่ยืดหยุ่นกว่าภรรยาทำให้เขาได้ใช้เวลาแต่ละวันในการเลี้ยงลูก

บาสบอกว่าการมีลูกทำให้มีค่าใช้จ่ายมาก ก่อนลูกคลอดเขาซื้อของใช้เด็กแรกเกิดไปราว 10,000 บาท เช่น ผ้าอ้อม สำลี ที่นอนเด็ก ของใช้จิปาถะ ซึ่งเป็นของที่ต้องซื้อเพิ่มเรื่อยๆ ส่วนอุปกรณ์ที่มีราคาสูงคือเครื่องปั๊มนมแม่ เครื่องนึ่งขวดนม รถเข็นเด็ก อย่างละประมาณ 3,000 บาท 

“เมื่อมีเด็กก็ต้องมีคาร์ซีต สินค้าเด็กมีหลายเกรดตั้งแต่ถูกสุดถึงแพงมากๆ แล้วแต่พ่อแม่จะมีกำลังจ่าย อย่างเพื่อนผมซื้อคาร์ซีตราคา 20,000 บาทจะแถมประกันมาด้วย ซึ่งถือว่าแพง เพราะเป็นของที่ใช้ได้ไม่กี่ปี พอเด็กโตขึ้นก็ต้องเปลี่ยนแล้ว”

ส่วนค่าใช้จ่ายประจำของลูก บาสบอกว่ามีค่านมผง เดือนละประมาณ 3,000 บาท ซึ่งให้ดื่มควบคู่กับนมแม่ ค่าแพมเพิร์สเดือนละ 1,000 กว่าบาท นอกจากนี้ยังมีค่าวัคซีนที่ไปฉีดที่คลินิกเอกชน ซึ่งต้องจ่ายเองก่อนแล้วสามารถไปเบิกจากสวัสดิการของบริษัทภรรยาได้

ปัจจุบันบาสไม่ได้รับเงินอุดหนุนเด็กเล็กเพราะไม่อยู่ในเกณฑ์ แต่มีเงินสงเคราะห์บุตร 800 บาทจากประกันสังคมของภรรยา

“เงินอุดหนุนสำหรับเด็กเล็ก ถ้าให้เดือนละ 600 บาท ผมคิดว่าไม่เพียงพอ แค่เอาไปซื้อแพมเพิร์สก็ไม่ครอบคลุมที่ต้องใช้ทั้งเดือนแล้ว คนแถวบ้านผมถ้าทำงานประจำทั้งพ่อและแม่ก็ต้องเอาลูกไปฝากเนอสเซอรี่ช่วงกลางวัน มีค่าฝากเลี้ยงก็เดือนละ 3,000 บาทแล้ว

“รัฐจำเป็นต้องช่วยอุดหนุนเงินเลี้ยงเด็ก ยิ่งได้มากยิ่งดี เพราะไม่ใช่ทุกคนที่ทำประกันสังคม ไม่ใช่ทุกคนที่ทำงานประจำ ผู้หญิงบางคนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพิ่งคลอดลูกก็ทำงานไม่ได้ เงิน 600 บาท ไม่ได้ช่วยอะไรเยอะ ถ้าให้มากกว่านี้จึงจะช่วยได้จริง 

“การจะให้เงินอุดหนุนนั้น ไม่ควรมีใครต้องไปพิสูจน์ว่าตัวเองจน เพราะเมื่อเด็กเกิดใหม่ เขาก็เป็นประชากรของสังคม ในอนาคตเขาก็จ่ายภาษีให้รัฐ เงินก็จะกลับมาอยู่ในระบบ เงินอุดหนุนเด็กควรเป็นสิทธิพื้นฐาน ยิ่งสังคมที่ต้องการแรงงานคนวัยหนุ่มสาว ต้องสนับสนุนให้คนมีลูก ไม่ใช่ปล่อยให้พ่อแม่ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างเอง ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับเด็กค่อนข้างสูง คนทุกวันนี้จึงมีลูกตอนอายุเยอะซึ่งไม่ใช่ช่วงวัยที่ร่างกายพร้อมที่สุด ทำให้ลูกมีความเสี่ยงต่างๆ เรื่องสุขภาพซึ่งจะเป็นภาระต่อไปในอนาคตอีก” 

หากจะให้เลือกซื้อของให้ลูกด้วยเงิน 600 บาท บาสบอกว่าเขาอยากซื้อหนังสือเด็กที่มีคุณภาพให้ลูก เพราะหนังสือเด็กราคาสูงมาก 

“เด็กหนึ่งขวบก็เริ่มรู้จักเลือกแล้ว เขารู้ว่าตัวเองอยากดูอะไรหรือไม่ดูอะไร หนังสือไม่ดี เด็กก็ไม่เปิดอ่าน หนังสือเด็กเล่มบางๆ ราคา 200-300 บาทขึ้นไป เวลาซื้อก็ต้องซื้อหลายเล่มอยู่ดี หนังสือช่วยเรื่องพัฒนาการ ช่วยเราเลี้ยงลูกได้ด้วย คนสมัยนี้ใช้มือถือเลี้ยงลูก ซึ่งมีผลต่อพัฒนาการเด็ก ยังไงหนังสือก็ดีกว่าอยู่แล้ว” 

บาสบอกว่า ในอนาคตเขาไม่ได้คาดหวังกับลูกว่าจะต้องโตไปเป็นแบบไหน แต่คาดหวังกับสังคมว่าควรมีรัฐสวัสดิการครบทุกด้าน เพื่อรองรับการเติบโตของเด็กๆ จนกว่าพวกเขาจะประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเองได้

 “ผมไม่ได้คาดหวังเรื่องการให้เป็นเงินสนับสนุน แต่อยากให้มีสวัสดิการครอบคลุมทุกด้าน พ่อแม่ทุกคนคงไม่มีใครการันตีได้ว่าจะสามารถเลี้ยงดูลูกได้ดีทุกปี ใช่ว่าพ่อแม่จะหาเงินได้ราบรื่นตลอด สวัสดิการจะเป็นสิ่งพื้นฐานที่ทำให้รู้ว่าลูกเราจะอยู่ในสังคมได้ในมาตรฐานที่ดี อย่างเรื่องการศึกษาก็อยากให้เรียนฟรีจริง ในอนาคตลูกไม่ต้องกู้ กยศ. ให้เด็กได้เรียนตามความสามารถของตัวเอง หรือการมีสวัสดิการรักษาพยาบาลก็ทำให้พ่อแม่ไม่ต้องกังวลเรื่องสุขภาพของลูกมากเกินไป เงินที่เหลือก็ไปสร้างเสริมคุณภาพชีวิตด้านอื่นให้ลูกได้ อย่างการซื้อหนังสือเด็กดีๆ” เขาเน้นย้ำถึงสิ่งที่ควรเกิดขึ้นกับอนาคตของเด็กทุกคน