หัวลำโพงที่ไม่เหมือนเดิม เมื่อรถไฟขบวนสุดท้ายกำลังมาถึง?
เรื่องและภาพ เมธิชัย เตียวนะ
กว่า 105 ปีที่สถานีรถไฟหัวลำโพงทำหน้าที่รับผู้คนจากหลายภูมิภาคเข้าสู่กรุงเทพมหานคร และเป็นยานพาหนะรับผู้โดยสารจากชานเมืองเข้ามาทำงานในตัวเมือง ไม่เพียงแต่ผู้คนที่โดยสารมาเท่านั้น แต่สินค้าต่างๆ ก็หลั่งไหลเข้ามาพร้อมขบวนรถไฟซึ่งต่างมาบรรจบที่สถานีรถไฟแห่งนี้
กระทั่งปลายปี 2564 มีข่าวว่าจะการรถไฟไทยจะยุติการให้บริการรถไฟที่สถานีรถไฟหัวลำโพง วันที่ 24 ธันาคม 2564 จะไม่มีขบวนรถไฟโดยสารเข้าสถานีหัวลำโพงอีกต่อไป หลังจากสังคมได้ยินคำประกาศนี้ก็เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากถึงประเด็นที่ว่า ‘การอนุรักษ์’ กับ ‘การพัฒนา’ จะเดินไปด้วยกันอย่างไร
ท่ามกลางความไม่แน่นอนที่จะเกิดขึ้นกับสถานีรถไฟหัวลำโพง เสียงจากอีกด้านค่อยๆ ดังขึ้น สหภาพแรงงานรัฐวิสาหกิจรถไฟแห่งประเทศไทยจัดกิจกรรมคัดค้านการยกเลิกการเดินรถที่หัวลำโพง รวมไปถึงเวทีรับฟังความคิดเห็นต่างๆ
ประเด็นสำคัญคือคำถามเรื่อง ‘ชีวิต’ ที่จะเปลี่ยนไป เพราะมีผู้คนจำนวนมากที่อาศัยขบวนรถไฟสายชานเมืองเดินทางเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ รวมถึงการเป็นพื้นที่ทางประวัติศาสตร์ในการกำเนิดรถไฟไทย คุณค่าทางสถาปัตยกรรม และการเป็นอุตสาหกรรมศิลป์ครั้งแรกของสยาม
จนเวลาต่อมาจะมีการประกาศจากกรมขนส่งทางรางว่าจะไม่มีการทุบ และไม่มีการปิดสถานีแห่งนี้ แต่จะเป็นการลดบทบาทของสถานีรถไฟหัวลำโพงลง และไปใช้สถานีกลางบางซื่อเป็นหลัก โดยจะเหลือรถไฟวิ่งเข้าสถานีหัวลำโพง 22 ขบวนต่อวัน จากเดิม 114 ขบวนต่อวัน ซึ่งจะเริ่มในวันที่ 23 ธันวาคม 2564
ในวันที่สถานีรถไฟหัวลำโพงกำลังถูกลดบทบาทลง ยังมีคำถามที่ยังไม่มีใครตอบได้ว่า สุดท้ายแล้วลมหายใจของหัวลำโพงจะเป็นอย่างไร จะทำหน้าที่รับใช้ประชาชนต่อไป จะลดบทบาทลง หรือท้ายที่สุดจะยุติการเดินรถและกลายเป็นสถานีที่ไร้เสียงหวูดรถไฟ