ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้นที่มีภาวะโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา แต่สิ่งของทั่วไปก็สามารถตกอยู่ในภาวะดังกล่าวได้เหมือนกับเราๆ ท่านๆ
เราอาจเรียกภาวะเช่นนั้นว่า ความร้าง
สิ่งปลูกสร้างที่ไม่มีคนอยู่ บานประตูที่มีตะไคร่จับ ถนนที่ไม่มีใครขับรถผ่าน บ้านที่ไร้สิ่งมีชีวิต ฯลฯ
หากพินิจให้ดี ความร้างเหล่านี้ ล้วนเกิดจากน้ำมือมนุษย์
ทรุดโทรม พุพัง เพราะขาดการดูแล
แต่จะเป็นอย่างไร หากสิ่งของบางอย่างที่ถูกทิ้งร้าง สามารถคืนสู่ความสมบูรณ์ได้อีกครั้ง ด้วยพลังของธรรมขาติ
คำตอบนั้นอาจอยู่ในเรื่องราวของหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในประเทศจีนที่ชื่อว่า ‘Houtou Wan’
เนื่องด้วยการคืบคลานเข้ามาของระบบเมืองและวิถีอุตสาหกรรม ทำให้หมู่บ้านหลายแห่งในประเทศจีนต้องถูกทิ้งร้าง เพราะผู้คนไม่สามารถเข้าถึงสาธารณูปโภคและทรัพยากรต่างๆ ได้
เช่นเดียวกับหมู่บ้าน Houtou Wan ที่ตั้งอยู่บนหมู่เกาะ Shengsi บริเวณปากแม่น้ำแยงซี ซึ่งเคยคลาคล่ำไปด้วยครอบครัวชาวประมงที่ปักหลักทำมาหากินอยู่ตามแนวชายฝั่งอันอุดมสมบูรณ์
ทว่าวันหนึ่งที่เกาะเล็กๆ แห่งนี้ไม่สามารถรองรับเรือประมงที่เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วได้ ประกอบกับความขาดแคลนด้านสาธารณูปโภค ทำให้ผู้คนต้องอพยพไปทำมาหากินในถิ่นอื่นที่อุดมสมบูรณ์กว่า
หลายสิบปีผ่านไป หมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้กลายเป็นหมู่บ้านร้างโดยสมบูรณ์ เหลือเพียงชาวบ้านไม่กี่คนที่ยังคงผูกผัน และไม่ยอมย้ายไปไหน
ในขณะเดียวกัน กลับมีสิ่งมีชีวิตอีกประเภทที่ค่อยๆ เจริญงอกงาม แผ่ก้านผลิใบปกคลุมไปทั่วทางเดิน ลามขึ้นไปบนกำแพง ประตู หน้าต่าง หลังคา และทุกอณูที่มันสามารถชอนไชไปถึง เกิดเป็นทัศนียภาพอันน่าตื่นตะลึง ชวนให้ชุ่มชื่นหัวใจ
ไม้เลี้อยนานาชนิดเนรมิตทั้งหมู่บ้านให้เขียวชอุ่ม ดึงดูดกลุ่มนักท่องเที่ยวให้มาสัมผัสความงามที่เกิดขึ้นด้วยน้ำมือของธรรมชาติ
เปลี่ยนหมู่บ้านที่ถูกหลงลืมให้กลับมามีเสน่ห์อย่างน่าประหลาดใจ—ราวกับอยู่ในวันเดอร์แลนด์
ปัจจุบันหมู่บ้านแห่งนี้ยังมีชาวบ้านอาศัยอยู่ประปราย ใช้ชีวิตแบบสมถะ ตกปลาหาเลี้ยงชีพ และส่วนใหญ่อาศัยอยู่เพียงลำพัง
บ้านแต่ละหลังถูกทิ้งร้างมาไม่ต่ำกว่ายี่สิบปี ปราศจากระบบไฟฟ้าและประปา เฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ๆ ถูกทิ้งไว้จนฝุ่นเกาะหนา เพิ่มเติมคือไม้เลี้อยที่เคลือบคลุมตั้งแต่กำแพงจนถึงหลังคา และบางส่วนก็โผล่ผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาด้านใน
ช่วงหลังเริ่มมีนักท่องเที่ยวให้ความสนใจมากขึ้น แวะมาเยี่ยมชมและถ่ายรูป ซึ่งมักเป็นไปในลักษณะชั่วคราว เพราะที่นี่ไม่มีร้านอาหารหรือสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ
Jane Qing ช่างภาพสาวชาวเซี่ยงไฮ้ คือหนึ่งในคนแรกๆ ที่เดินทางไปบันทึกภาพอันน่าหลงใหล และเผยแพร่คนทั่วไปได้ชม
เช่นเดียวกับ Damir Sagolj ช่างภาพมือรางวัลจากสำนักข่าวรอยเตอร์ ที่เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อไปเก็บภาพและบันทึกเรื่องราวของหมู่บ้านเก่าแก่แห่งนี้
นี่คือหมู่บ้านที่สร้างจากฝีมือมนุษย์ ถูกทิ้งร้างให้ชำรุดทรุดโทรมตามวันเวลา และกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง—ด้วยการรังสรรค์แห่งธรรมชาติ
อ้างอิง
– บทความ The Abandoned Fishing Village of Houtouwan จาก The Atlantic
– บทความ Reclaimed by Nature: The Abandoned Fishing Village of China’s Shengshan Island
