:: “ไม่อยากได้เงิน ฉันอยากได้งาน” ความในใจของคน (เพิ่ง) ไร้บ้าน ::
การระบาดระลอกใหม่ของโควิด-19 ยิ่งฉายให้เห็นปัญหาที่ซ่อนไว้ใต้พรมของสังคมไทย หนึ่งในนั้นคือปัญหาคนไร้บ้านหน้าใหม่ ที่ดูจะมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด สาเหตุหลักมาจากการถูกเลิกจ้างในช่วงโควิด หลายคนกลายเป็นคนไม่มีรายได้และไร้เงินจ่ายค่าเช่าบ้าน ท้ายที่สุด การออกมาอยู่ในพื้นที่สาธารณะจึงเป็นทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่
แม้ช่วงที่ผ่านมา ภาครัฐจะออกมาตรการเยียวยาเพื่อช่วยเหลือกลุ่มเปราะบางในสังคม เช่น ‘โครงการเราชนะ’ แต่สำหรับคนไร้บ้าน การเข้าถึงสิทธิเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะการลงทะเบียนผ่านช่องทางออนไลน์ที่ถือเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับพวกเขา เพราะไม่ใช่ทุกคนจะมีสมาร์ตโฟนและเข้าถึงอินเทอร์เน็ต คนเร่ร่อนที่ในกระเป๋ามีเงินอยู่ไม่ถึงยี่สิบบาท การมีสมาร์ตโฟนอยู่กับตัวจึงเป็นเรื่องเกินเอื้อมถึง
แม้ในเวลาถัดมาภาครัฐจะออก ‘โครงการเราชนะ-กลุ่มพิเศษ’ ที่สามารถใช้บัตรประชาชนในการยืนยันสิทธิและรับเงินเยียวยา แต่คำถามสำคัญคือคนไร้บ้านจำนวนหนึ่งไม่มีบัตรประชาชนเป็นของตัวเอง ภาครัฐจะดูแลคนกลุ่มนี้อย่างไร
ในวันที่คนไร้บ้านมีสภาพที่จิตใจและร่างกายที่ไม่พร้อม พวกเขาจะตกหล่นจากสิทธิสวัสดิการอันพึงมีหรือไม่ และความในใจของพวกเขาเป็นแบบไหน
101 ชวนรับฟังเสียงแห่งความเจ็บปวดของคน (เพิ่ง) ไร้บ้าน อะไรคือสิ่งที่พวกเขาต้องการที่สุดในวันที่โรคระบาดพลิกชีวิตเขาจากหน้ามือเป็นหลังมือเช่นนี้
#คนไร้บ้านหน้าใหม่ #เราชนะ #โควิด19
เรื่อง: ภาวิณี คงฤทธิ์
