“ที่นอนของลุง คงลอยไปกับน้ำแล้ว” เรื่องราวบนถนนในวันฝนกระหน่ำเมือง
เรื่องและภาพ กอบบุญ บูรโชควิวัฒน์
ช่วงหัวค่ำจนถึงกลางดึกของวันที่ 20 กรกฎาคม 2565 มีฝนตกลงมาอย่างหนักทั่วกรุงเทพมหานคร หลายพื้นที่เกิดน้ำท่วมสูงฉับพลัน ถนนหลายสายเป็นอัมพาต และชาวเมืองจำนวนมากได้รับผลกระทบจากน้ำเข้าท่วมที่อยู่อาศัย – ไม่เว้นแม้แต่คนไร้บ้าน
เวลาประมาณ 5 ทุ่ม บริเวณใกล้ซอยอินทามระ 53 มีชายวัยประมาณ 50 ปียืนหอบข้าวของพะรุงพะรัง สายตามองไปยังถนนฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ บทสนทนาจึงเกิดขึ้น
“วันนี้ลุงกินข้าวหรือยัง” ผมถาม ลุงได้แต่ยิ้มพร้อมส่ายหัว
หลังจากคำถามนั้น คุณลุงเล่าให้ฟังว่าปกติเดินเก็บขยะอยู่แถวนี้ แต่ฝนตกหนักขนาดนี้เลยว่าจะหลบไปนอนหน้าร้านซ่อมรถแถวตลาดห้วยขวาง
“แต่วันนี้ก็คงต้องนอนพื้น เพราะฝนตกหนัก ที่นอนของลุงคงลอยไปกับน้ำแล้ว” คุณลุงเล่าพร้อมเสียงหัวเราะ คำว่า ‘ที่นอน’ ของเขาหมายถึงกระดาษลังที่เอาไว้รองหลังนอน
ผมเดินถ่ายภาพและพูดคุยกับคนแถวนั้นต่อไปเรื่อยๆ จากที่พูดคุยกับคนในพื้นที่ ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าทุกครั้งที่ฝนตกหนัก น้ำก็ท่วมถนนทุกครั้ง
“ยิ่งมีคนขับรถผ่านหน้าบ้าน น้ำก็ไหลเข้ามาในบ้านเรา ต้องมาคอยเช็ดถูบ้านทุกครั้งหลังฝนตก ยิ่งท่อน้ำอุดตัน ขยะก็ไปติดอยู่บริเวณท่อน้ำ เลยเกิดน้ำท่วมแบบนี้ตลอด” หนึ่งในผู้อยู่อาศัยในซอยอินทามระเล่า
เขาบอกว่าผู้ว่าฯ เข้ามาดูแลพื้นที่แล้ว แต่มาได้ไม่นานก็ต้องไปดูแลพื้นที่อื่นอีก เพราะกรุงเทพฯ เกิดปัญหาน้ำท่วมหลายจุด สิ่งที่พวกเขาหวังคือไม่อยากให้ฝนตกแล้วน้ำท่วมทุกครั้งอีกแล้ว
“ฝนตกทุกครั้งก็ต้องมาเช็ดถูทุกครั้ง อยากให้ฝนตกแล้วน้ำไม่ท่วม เพราะเราจะได้นอน ไม่ต้องมาถูพื้นอยู่แบบนี้” เขากล่าวทิ้งท้าย
ในคืนที่ฝนตกกระหน่ำ ยังมีหลายชีวิตที่ไม่มีสิทธินอนหลับสบาย และทุกคนมีความหวังว่าปัญหานี้จะได้รับการแก้ไขอย่างจริงจังเสียที
Facebook
Twitter