อาทิตย์ ศรีจันทร์

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘แมลงสาบในเมืองสลด’ งานวรรณกรรมของ อ้อมแก้ว กัลยาณพงศ์ ว่าด้วยชายคนหนึ่งที่กลายเป็นแมลงสาบ ซึ่งชวนให้นึกไปถึง The metamorphosis งานชิ้นเอกของ ฟรันซ์ คาฟคา ที่เล่าถึงชายที่กลายเป็นแมลงเหมือนกัน… หากแต่การกลายเป็นแมลงของทั้งสองเรื่องนั้นให้ความหมายแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง โดยเฉพาะเมื่อพินิจจากบรรยากาศของยุคสมัย

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘หนึ่งนับวันนิรันดร’ งานวรรณกรรมลำดับล่าสุดของ กิตติศักดิ์ คงคา ผู้หยิบเอาชื่องานวรรณกรรมร่วมสมัยและนัยยะที่มันมีต่อสังคม มาร้อยเรียงเป็นงานเรื่องใหม่ได้อย่างน่าตื่นตา

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘กัลป์วิบัติ’ นวนิยายเรื่องแรกโดย อนิธรา ที่พูดถึงเรื่องราวอันแสนร่วมสมัย ไม่ว่าจะประเด็นเรื่องโรคระบาด, ความรุนแรง หรือประเด็นความแหลกสลายของปัจเจก ผ่านเส้นเรื่องกึ่งไซ-ไฟอย่างการข้ามย้อนเวลากลับไปยังอดีตเพื่อจัดการอนาคตภายหน้า

และหากถอยออกมามองภาพรวม นวนิยายซึ่งฟังดูแสนจะดิสโทเปียเรื่องนี้ ก็คล้ายว่าจะสะท้อนสังคมอันแสนเศร้าและแสนร่วมสมัยของเราด้วยเช่นกัน

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึงงานรวมเรื่องสั้น ‘ในปีที่ยี่สิบเจ็ดและเรื่องสั้นอื่นๆ’ ของ ชาคริต คำพิลานนท์ ที่เขารู้สึกว่ามีความ ‘ลงตัว’ ที่หาได้ยากยิ่งในงานวรรณกรรมไทยเวลานี้

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘คนดีศรีอยุธยา’ งานวรรณกรรมเลื่องชื่อของ เสนีย์ เสาวพงศ์ ว่าด้วยชีวิตของเหล่าสามัญชนกับความเป็นไปได้ในการจะมีชีวิตอันเป็น ‘สามัญ’ และ ‘เท่าเทียม’

‘ชนชั้นกลาง’ ดูจะเป็นหนึ่งในประเด็นที่ถูกหยิบมาสำรวจในเรื่องสั้น ตลอดจนงานศิลปะหลายๆ ประเภทอยู่เสมอ เช่นเดียวกับ ‘รักในลวง’ รวมเรื่องสั้นลำดับล่าสุดของ จิรัฏฐ์ ประเสิรฐทรัพย์ ที่วิพากษ์วิจารณ์จักรวาลของชนชั้นกลางหลายมิติ ผ่านสายตาของ อาทิตย์ ศรีจันทร์

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘2444’ รวมเรื่องสั้นโดย มาโนช พรหมสิงห์ เล่าถึงอาชญากรรมโดยรัฐที่กระทำต่อคนตัวเล็กตัวน้อย และการต่อต้านที่ถูกแปะป้ายในนามของการเป็นกบฏตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน จากรัฐสยามมาสู่รัฐไทย