อาทิตย์ ศรีจันทร์

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘โชติชีวิตบรรลัยของแพทริก ชั่ยฯ’ วรรณกรรมลำดับล่าสุดของ อุทิศ เหมะมูล โดยสำรวจชีวิตของตัวละครลูกหลานคนจีนอพยพมีอันจะกิน ภายใต้บริบทการเมืองโลกช่วงศตวรรษที่ 70 จนถึง 90 ที่ส่งผลสะเทือนต่อแพทริกอย่างใหญ่หลวง ไม่ว่าจะเพลงที่ฟัง หนังที่ดู เรื่อยไปจนถึงทัศนคติต่อการเมืองในบ้านตัวเอง

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘สเปโร โซนาตา ท่วงทำนองแห่งความหวัง’ รวมเรื่องสั้นจำนวน 12 เรื่องของนักเขียนหญิงรุ่นใหม่ รมณ กมลนาวิน บอกเล่าความแหลกสลายในมิติของครอบครัว สังคมและความเป็นมนุษย์ได้อย่างน่าจับตา

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึงนวนิยายเรื่อง ‘พรุ่งนี้ไม่เศร้า’ ของ นิรันดร์ รักสำราญ ที่พาสำรวจโลกแห่งความสิ้นหวังและดำมืดผ่านท่าวงท่าลีลาการเล่าเรื่องด้วยสรรพนามบุรุษที่ 2 ซึ่งต่างไปจากนักเขียนไทยสมัยใหม่คนอื่นๆ

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึง ‘วายัง อมฤต’ นวนิยายลำดับล่าสุดของ อนุสรณ์ ติปยานนท์ ที่เล่นกับความจริง ความลวงผ่านเรื่องราวของอินโดนิเซียช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ขณะพยายามปลดแอกจากอาณานิคมดัตช์
.

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึงรวมเรื่องสั้น ‘โอ้แม่มหากวีศรีศตวรรษที่ 21’ ผลงานของ ‘นันดานี’ ที่วิพากษ์และเสียดสี พร้อมทั้งบริภาษ ‘แวดวงวรรณกรรมไทย’ ได้อย่างถึงพริกถึงขิงและน่าฟังเป็นที่สุด

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนวิจารณ์กลวิธีการเล่าเรื่องของวรรณกรรมร่วมสมัย ใน ‘อาณาเขต’ ของ นิธิ นิธิวีรกุล พร้อมทั้งตั้งข้อสังเกตถึงเทคนิคการเล่าเรื่องแบบ ‘เมตาฟิคชั่น’ ว่ายังคงสะท้อนความเหนือจริงของสังคม ณ ปัจจุบันนี้ได้อีกหรือไม่

อาทิตย์ ศรีจันทร์ เขียนถึงนวนิยาย ‘พระเอกในความมืด’ ของ ชูวงศ์ ฉายะจินดา วรรณกรรมผีที่ไม่หลอน แถมยังชวนหัวร่อได้ทุกบรรทัด นอกจากนี้ ‘การสิง’ ในนวนิยายเรื่องนี้ยังชวนให้คบคิดถึงการมีอยู่ของปัจจุบัน ว่าจริงหรือที่ปัจจุบันไม่ได้ถูกควบคุมโดยอดีต