ปีใหม่น่าจะเป็นห้วงเวลาหฤหรรษ์ที่ผู้คนได้ใช้เวลาไปกับการเฉลิมฉลองอย่างมีความสุข แต่สำหรับชาวคาซัคแล้วกลับหาเป็นเช่นนั้นไม่ เมื่อต้องประสบพบกับปีใหม่เลือด ประชาชนได้รับห่ากระสุนและความตายเป็นของขวัญมรณะจากซาตานแทนที่จะเป็นซานต้า
แม้การเมืองภายในยังเป็นเรื่องที่ดูลึกลับซับซ้อน แต่จลาจลครั้งเลวร้ายในประวัติศาสตร์ นับตั้งแต่คาซัคสถานแยกตัวเป็นอิสระจากโซเวียตเมื่อ 30 ปีก่อน มีปฐมเหตุเริ่มมาจากการประกาศขึ้นราคาก๊าซปิโตรเลียมเหลว ทั้งๆ ที่เป็นชาติส่งออกน้ำมันและก๊าซรายใหญ่ นำความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านราษฎร ประกอบกับความไม่พอใจลึกๆ ที่มีต่อระบอบปกครอง ปัญหาความเหลื่อมล้ำในสังคม ทำให้ม็อบจุดติด
การประท้วงเรื่องเชื้อเพลิงบานปลายกลายเป็นการขับไล่รัฐบาล นำไปสู่การปราบปรามตามมา
ประธานาธิบดีโทคาเยฟแห่งคาซัคสถานถึงกับออกใบอนุญาต มีคำสั่งให้กองกำลังความมั่นคงสังหารฝ่ายตรงกันข้ามได้โดยไม่ต้องเตือน กล่าวหาว่าผู้ประท้วงเป็นกลุ่มผู้ก่อการร้ายซึ่งได้รับการฝึกอบรมมาจากต่างชาติ และขอความช่วยเหลือจากองค์การสนธิสัญญาความมั่นคงร่วมกันหรือ CSTO ที่มีรัสเซียเป็นพี่เบิ้ม ให้ส่งกำลังทหารเข้ามาระงับเหตุจลาจล
คุ้นๆ กันไหม กับการที่รัฐล้าหลัง ชาติซึ่งล้มเหลวในการจัดการปัญหาให้ประชาชนออกมากล่าวหาม็อบหรือผู้ประท้วงว่า มีต่างชาติอยู่เบื้องหลังเป็นสูตรสำเร็จ
ย้อนกลับมาบ้านเรา ประชาชนคนไทยทั้งประเทศต่างต้องเผชิญปัญหาข้าวของแพงซ้ำเติมการแพร่ระบาดของโควิด-19 น้ำมันเชื้อเพลิง สินค้าอุปโภคบริโภคพาเหรดขึ้นราคาสวนทางรายได้ของประชากร เดือดร้อนลำบากกันถ้วนหน้า ทุกข์ระทมไม่แพ้กัน
ไม่มีม็อบ ไม่มีจลาจล
ถ้าเป็นรัฐบาลพลเรือนที่มาจากการเลือกตั้งตามปกติ ป่านนี้ผู้คนคงออกมาขับไล่กระเจิดกระเจิงไปนานแล้ว
แต่รัฐบาลซึ่งสืบทอดอำนาจมาจากการทำรัฐประหารกลับอยู่ดีมีสุข ลอยหน้าลอยตาปกครองบ้านเมืองไม่รู้ร้อนรู้หนาว โดยมิได้แสดงให้เห็นถึงความรู้ความสามารถเลยว่าจะนำพาประเทศชาติฟันฝ่าวิกฤตที่กำลังรุมเร้าไปได้อย่างไร ตะบี้ตะบันบริหารราชการแผ่นดินด้วยกลไกตลาด อ้างเงินเฟ้อ โทษโควิดและเศรษฐกิจโลกไปวันๆ
ไม่เห็นหัวประชาชน เพราะแย่งชิงอำนาจมาด้วยการทำรัฐประหารโดยกองทัพ
หมกมุ่นอยู่กับไสยศาสตร์ ฮวงจุ้ย ให้ความสำคัญไปกับการกราบไหว้โต๊ะหมู่บูชาพระพุทธรูป เทพเจ้า อดีตบูรพกษัตริย์ และรูปปั้นนรสิงห์
คงคิดว่าที่อยู่ได้ทุกวันนี้เพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หาใช่ประชาชนเลยไม่
ไม่กลัวม็อบ ไม่กลัวจลาจล
สร้างอาณาจักรความกลัวขึ้นมาปกครองประชาชน ใช้อำนาจรัฐปราบปรามฝ่ายตรงกันข้ามบนพื้นฐานความเชื่อว่าคนไทยเซื่อง ขลาดกลัวหัวอ่อน ไม่หาญกล้าแข็งขืนลุกขึ้นมาต่อต้าน แค่ฆ่าคว้านท้องยัดแท่งปูนใส่กระสอบมัดถ่วงน้ำ อุ้มหายไร้ร่องรอย จับกุมคุมขังไม่ให้ประกันตัวเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างก็นำมาซึ่งความสงบเรียบร้อย
ลำพองใจกันทั้งๆ ที่หลายปีมานี้ ประเทศไทยเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
เปลี่ยนแปลงมากมายจริงๆ ที่เคยเชื่อก็เลิกเชื่อ ที่เคยเคารพศรัทธาก็เลิกนับถือ เปลี่ยนไปจนกระทั่งยากที่จะคิด จินตนาการได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากผู้คนหมดความอดกลั้น ลุกฮือขึ้นมาเรียกร้องต้องการสังคมใหม่ที่มีความเป็นประชาธิปไตยทั้งในทางการเมือง เศรษฐกิจและสังคม
รู้แต่ว่า ยากที่จะคลี่คลายสถานการณ์ จะให้จบลงดื้อๆ หรือเลิกแล้วต่อกันง่ายดายเหมือนเหตุการณ์ 14 ตุลา 2516 และพฤษภาทมิฬ 2535 นั้น เลิกคิดไปได้เลย
ต้องขอแสดงความขอบคุณ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา, นายสนธิ ลิ้มทองกุล, นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ตลอดจนข้ารับใช้เผด็จการอำนาจนิยมทั้งหลายซึ่งไม่สามารถเอ่ยชื่อครบได้ทั้งหมดในที่นี้ ที่ทำให้ปัญหาบ้านเมืองของไทยมีความแจ่มชัด หมดสิ้นความคลุมเคลือเสียที
จากประชาธิปไตยแบบไทยๆ ที่ได้สร้างความสับสนให้กับประชาชน เป็นปัญหาให้กับประเทศชาติบ้านเมืองเรื่อยมาไม่น้อยกว่า 70 ปี ถึงตอนนี้ ความขัดแย้งหลักในสังคมไทยค่อยๆ ตกตะกอนนอนก้น แยกออกจากกันชัดเจนเหมือนน้ำกับน้ำมัน
ตกผลึกเผชิญหน้ากันระหว่างฝ่ายนิยมเจ้า หรือกษัตริย์นิยมแบบไทยๆ ซึ่งประสงค์ต้องการจะผูกขาดความมั่งคั่งและความมั่นคงต่อไป ด้วยการนำพาชาติบ้านเมืองย้อนกลับไปสู่สังคมสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ที่มีกองทัพและผู้ปกครองซึ่งกุมอำนาจรัฐอยู่เบื้องหน้า
อีกฝ่ายหนึ่งซึ่งไม่เอาด้วยกับอำนาจนิยมทุกรูปแบบ ต้องการเห็นประเทศไทยขับเคลื่อนไปสู่สังคมประชาธิปไตยจริงๆ โดยหนุ่มสาว เยาวชน คนรุ่นใหม่ และประชาชนจำนวนมากขึ้นทุกที ปรารถนาจะให้มีการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ ยกเลิกหรือแก้ไขปรับปรุงกฎหมายทั้งหลายซึ่งขัดต่อหลักการประชาธิปไตย ลิดรอนมิให้ปวงชนชาวไทยได้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตยอย่างแท้จริง
ไม่ว่าจะเป็นประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 หรือ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยมาตรา 6 ซึ่งถูกนำไปใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองในการปราบปรามฝ่ายตรงกันข้ามอย่างกว้างขวาง
สังคมไทยที่อยู่ท่ามกลางความขัดแย้งในเวลานี้ ไม่ใช่การเผชิญหน้าระหว่างสองขั้วความคิดดังกล่าวหรอกหรือ ซึ่งเกี่ยวพันยึดโยงไปถึงเรื่องของอำนาจ ผลประโยชน์ทางการเมือง ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ สังคม เกี่ยวข้องกับประเด็นทางจริยธรรม ตลอดจนรสนิยมซึ่งไม่เป็นที่ยอมรับกันในประชาคมที่มีความศิวิไลซ์
เป็นการต่อสู้ระหว่างอดีตกับอนาคต จารีตประเพณีกับเหตุผล อำนาจกับความถูกต้องชอบธรรม
ทุกวันนี้ที่พยายามยื้อยุดฉุดรั้งการเปลี่ยนแปลงก็เพียงเพื่อปกปักรักษาสถานะและผลประโยชน์ของตัวเองที่จะมลายหายไปหากบ้านเมืองก้าวไปสู่สังคมประชาธิปไตย
เห็นแก่ตัวได้ถึงขนาดเอาพัฒนาการของประเทศชาติ อนาคตของลูกหลานเข้าแลก
ปัญหาความเหลื่อมล้ำ การเอารัดเอาเปรียบผูกขาดความมั่งคั่งในหมู่ชนชั้นนำ ใช้อำนาจรัฐย่ำยีประชาชนตามอำเภอใจทำให้สังคมไทยร้าวลึกจนยากจะประสานได้ ความขัดแย้ง การเผชิญหน้าของสองขั้วอุดมการณ์ความคิดบานปลายขยายตัวออกไปกว้างขวางมากขึ้นทุกที
โลกกำลังก้าวเข้าสู่ยุคเมตาเวิร์ส แต่เมืองไทยยังมะงุมมะงาหราอยู่กับพิธีกรรมทางไสยศาสตร์ บังคับให้ผู้คนเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์โดยปฏิเสธที่จะรับฟังหลักการเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น
บ้านเมืองเข้าใกล้คล้ายยุคนาซีเข้าไปทุกที มีเกสตาโปคอยสอดส่องประชาชน ส่งตำรวจ ทหาร เจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงไปกดดันผู้ซึ่งคิดต่างให้เกิดความหวาดกลัว
มหาไพรวัลย์หมอบกราบแทบเท้าสแตนดี้สมเด็จพระราชินีอังกฤษก็ไม่ถูกใจอีก ดีดดิ้นจะเป็นจะตายกันให้ได้ นิสิตนักศึกษาไม่สะดวกใจจะรับปริญญาบัตร ก็ข่มขู่จะไม่รับเข้าทำงาน
เอาข้อมูลส่วนตัว การฉีดวัคซีนโควิด-19 ของนายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ มาเปิดเผยก็เพียงเพื่อหวังประจานด้วยตรรกะวิปริตผิดเพี้ยน แยกแยะไม่ออกระหว่างการวิจารณ์ความล่าช้าในการจัดหาวัคซีนมาฉีดให้ประชาชนกับการด้อยค่าวัคซีน
ทั้งๆ ที่ต้องถือเป็นสิทธิของประชาชนคนไทยทุกคนที่พึงจะได้รับวัคซีนอีกด้วย แม้การฉีดในยามวิกาลดูไม่ค่อยสง่างามนักสำหรับผู้ที่อาสาตัวมาเป็นทางเลือกใหม่ให้กับผู้คน
ตรรกะเหตุผลวิบัติ พฤติกรรมป่าเถื่อน ทำให้สถานการณ์ของฝ่ายนิยมเจ้าหรือกษัตริย์นิยมแบบไทยๆ ย่ำแย่ ยิ่งโดดเดี่ยวมากขึ้น
บ้านเมืองอยู่ในสภาพฝีใกล้แตกเข้าไปทุกขณะ
ความขัดแย้งที่ไม่อาจจะหลอมรวมกันได้นี้ ไม่มีหรอกขั้วที่สามหรือความเป็นกลางระหว่างฝ่ายนิยมเจ้าหรือกษัตริย์นิยมแบบไทยๆ กับฝั่งไม่เอาด้วยกับอำนาจนิยม ซึ่งอุดมการณ์เป็นปฏิปักษ์กันโดยสิ้นเชิง
ที่พยายามจะแสดงตนเหมือนตัวเองเป็นคนกลาง นั่นก็แค่เศรษฐีสงครามความขัดแย้ง สามารถเซ็งลี้ แสวงหาผลประโยชน์ให้กับตัวเองได้กับทุกสถานการณ์
โพสต์เฟซบุ๊ก “หวังว่าปี 65 ผมจะเป็นของขวัญให้คนไทยไปทำงานรับใช้คนไทยและประเทศไทย”
ถามจริงๆ เถอะ ที่พูดจาออกมาต้องการจะสื่อสารไปถึงใคร ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ การจะเดินทางกลับประเทศไทยได้สำหรับบุคคลซึ่งต้องคำพิพากษาถึงที่สุด อยู่ระหว่างหลบหนีโทษจำคุก หากไม่อยากเข้าตะรางก็ต้องรอจนกว่าจะหมดอายุความ
ถึงตอนนั้นของขวัญคงเน่าเสีย ไม่เผาก็คงต้องฝัง
อีกช่องทางหนึ่งที่พยายามดิ้นรนกันมาช้านาน คือการตรากฎหมายนิรโทษกรรมลบล้างโทษทัณฑ์เสมือนไม่ได้กระทำความผิดมาก่อน หรือขอให้มีการอภัยโทษ โดยยึดโยงไปถึงประเด็นความสามัคคีปรองดองของคนในชาติ คดีความทางการเมืองมากมายที่ประชาชน หนุ่มสาว คนรุ่นใหม่หลายร้อยคนกำลังอยู่ระหว่างขึ้นโรงขึ้นศาล หลายสิบคนถูกจำขังอยู่ในเวลานี้ และกำลังเป็นปัญหากลืนไม่เข้าคายไม่ออกให้กับผู้ปกครอง
คงไม่สนุกแน่หากเยาวชน หนุ่มสาว คนรุ่นใหม่ต้องมาติดคุกติดตะรางพร้อมเพรียงกันเป็นร้อยเป็นพันคนเมื่อคดีถึงที่สุด
ของขวัญอัปรีย์นี่ละ ที่จะทำให้ทุกอย่างจบลงดื้อๆ เลิกแล้วต่อกันเหมือนเช่นที่เป็นมาอีกครั้งหนึ่ง
