ช่วงนี้คนพูดกันเยอะเรื่องภาษาชายแท้ ภาษากะเทย ซึ่งน่าสนใจมากๆ เลยค่ะ ลุงมีความเห็นอย่างไรบ้างคะ คิดว่าภาษามีเพศไหม – ฟ้า
ตอบคุณฟ้า
พูดถึงกันเยอะหรือครับ ลุงคงอยู่นอกวงการเสียแล้ว
หลายปีก่อนพอจะเคยได้ยินน้องๆ ผู้ชายพูด “จารย์ๆ จารย์อย่างโน้น จารย์อย่างนี้” ตอนนั้นก็งงๆ ว่าอาจารย์ไหนของพวกแก ขณะเดียวกันลุงก็พอจะรู้ว่ามีมละครหลังข่าวคือขุมคลังคำที่สำคัญขุมหนึ่งของภาษาเทย
ภาษาเฉพาะกลุ่มนี่มีอยู่นานแล้ว แต่ที่คุณถามว่าภาษามีเพศไหมนั้น ลุงตอบไม่ได้นะ แต่ถ้าจะให้ตอบกันจริงๆ ล่ะก็ เราคงต้องมาดูที่การใช้ภาษา คือถ้าเราจะเอาเพศเป็นเกณฑ์นะ เพศหญิงเองน้อมนำเอาภาษาเทยมาไว้ในคลังภาษาของตัวเองไม่น้อยเลย เพราะภาษาเทยมีถ้อยคำที่ได้ความหมายอย่างจุใจหญิงกว่าภาษามาตรฐาน อย่าง นาง – ตัวแม่ – มงลง – อีดอก (ซึ่งไม่ใช่คำด่าเสียทีเดียว) – ปังมากแม่ – ขิต – เพชรเห็นเพชรแทงนะคะ – มีนานอนหรือยังลูก (ขอขอบคุณข้อมูล sanook.com ที่อุตส่าห์ประมวลมาไว้) อะไรพวกนี้มันสนุกปากกว่าสิ่งที่มีอยู่ในภาษามาตรฐานตั้งเยอะ
พูดถึงเรื่องเพศของภาษา คือถ้าภาษาจะมีเพศแล้ว มันก็ต้องมีครบทุกเพศสิครับ แต่นี่ดูเหมือนยังใช้ปนเปกันไปมา
ภาษาเทยที่ผู้หญิง (บางกลุ่ม) ยืมมาใช้นั้น จริงๆ ลุงอยากจะเรียกว่าเช่ามาใช้มากกว่า คือต้องแลกกับการที่ผู้หญิงต้องถูกเรียกว่าชะนี
ถามว่าภาษาที่เป็นสแลงเหล่านี้จะมาแทนที่ภาษามาตรฐานไหม ตอบว่าเวลาเท่านั้นจะเป็นเครื่องพิสูจน์ ถ้าคนใช้กันมากเขาก็จะจัดเข้าบัญชีคำในพจนานุกรมเอง แต่พจนานุกรมนี่เขาอัปเดตกันราวสิบปีหน สแลงนั้นต้องติดปากจริงๆ จึงจะเข้าสู่กระแสหลักอย่างเป็นทางการนะครับ
โคตรตึงวันนี้ อาจต้องพักก่อนนนนน ไว้คุยกันในวันหน้าก็ได้
นี่งานแต่งเริ่มมาแล้ว สงสัยว่าธรรมเนียมตัดเค้กแต่งงานนี่มันมายังไงอะลุง – ไผ่
ตอบคุณไผ่
ที่แน่ๆ มันไม่ใช่ธรรมเนียมไทย ค้นวิกิฯ มาได้ความว่าเป็นสัญลักษณ์การออกเรือนของผู้หญิงในยุโรปสมัยโบราณ ทำนองว่าตัดของกินแจกจ่าย แสดงความพร้อมจะมีเหย้าเรือนของตนเอง ต่อมาเหมือนว่าเค้กจะอันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นขนาดยักษ์ ต้องวานเจ้าบ่าวให้มาช่วยตัด แถมด้วยการตีความเพิ่มว่าการตัดเค้กแต่งงานเป็นกิจกรรมแรกที่ทั้งสองร่วมกันทำในฐานะสามีภรรยา
ก็ว่ากันไป
แต่ถ้าจะให้เดา ธรรมเนียมนี้มีความดูดีมีสไตล์ แถมเค้กแต่งงานก็ไม่ใช่ของถูกๆ เรื่องสัญลักษณ์ต่างๆ นั้นน่าจะตามมาทีหลัง นอกจากนั้นการที่แขกในงานจะได้กินเค้กก็เป็นเรื่องน่ารัก
เสียดายที่เค้กแต่งงานส่วนใหญ่ (ที่อร่อยดีงามก็พอมี แต่หาได้ยากนัก) เน้นที่หน้าตาและความมั่นคงของโครงสร้าง มากกว่ารสชาติ เนื้อเค้กแห้งฝืดคอ ไอซิ่งหนึบแน่นราวอีพอกซี (Epoxy) ซ่อมรอยรั่วบนหลังคา ตัดแบ่งมาแล้วกัดกันคำสองคำ มักจะเหลือกันเต็มงาน
มัน food waste ชัดๆ
สัปดาห์หนังสือมาแล้วครับลุง เห็นมีคนบ่นว่าหนังสือแพงเยอะเลย ผมก็คิดว่าแพงนะ ลุงคิดว่าแพงไหมครับ – กอล์ฟ
ตอบคุณกอล์ฟ
กว่าจะได้ตอบคุณ งานสัปดาห์หนังสือระดับชาติ ซึ่งมาประเดิมศูนย์ประชุมสิริกิตติ์โฉมใหม่ก็ได้ผ่านไปเรียบร้อย มิตรสหายหลายท่านที่ไปประจำบูทบอกเลยว่าคนเยอะมาก หนังสือก็ขายดี ไม่ได้น่ากลัวว่าจะฝืดอย่างที่คิด คนละเรื่องกับตอนแรกซึ่งมีกระแสค่าเช่าแผงแพง เนื่องจากศูนย์โฉมใหม่มาพร้อมอัตราค่าเช่าใหม่ไงฮะ
เรื่องหนังสือแพงหรือไม่แพงนี้ ถ้าคิดอย่างคอมซูเมอร์ผู้ยอมกายถวายชีวิตเพื่อของที่ต้องประสงค์ ลุงว่ามันอยู่ที่อุปสงค์อยู่ไม่น้อยเลย คือถ้าเราอยากได้อะไรสักอย่างจริงๆ เราจะมองว่าไม่มีอะไรแพงเลย ขณะเดียวกันถ้าความแพงจะเริ่มโผล่มาในความคิด ก็แปลว่าเราสองจิตสองใจกับของสิ่งนั้น
คือนี่มันหนังสือ ไม่ใช่มือถือ ระดับราคามันผิดกัน
เขาจึงต้องมีงานสัปดาห์หนังสือ (ชื่อจริงๆ จะเรียกว่าอะไรก็ตาม ถ้าบอกว่า ‘งานสัปดาห์’ แล้วดูเหมือนทุกคนจะเข้าใจตรงกัน) เพื่อกำหนดเป็นญัตติแห่งชาติว่า ช่วงสิบวันนี้มาซื้อหนังสือกันเถอะ หอบซื้อกันคนละเยอะๆ ไม่ต้องคิดมากนะ
จะว่าจัดงานเพื่อเราจะมีโอกาสสัมผัสหนังสือจากหลายแหล่งอย่างคึกครื้น เพื่อนักอ่านจะได้มีโอกาสละเลียดอ่านลูบคลำๆ หนังสืออย่างตอนอยู่ที่ร้านก็ไม่น่าจะใช่ เพราะดูจากจำนวนคนมหาศาลในงานคราวนี้ บางครั้งจะเข้าถึงตัวบูทนี่ยังยาก กดสั่งเอาจากที่บ้านสบายกว่าเยอะ มัวลูบคลำๆ หน้าแผงคงโดนคนด้านหลังกระแทกจนหนังสือหล่นจากมือ
มีประเด็นหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องความแพงของหนังสือครับ คือในยุคของการค้าขายออนไลน์ เราพึ่งระบบสายส่งและร้านหนังสือน้อยลงเรื่อยๆ ราคาหนังสือมันน่าจะถูกลง ถ้าคิดว่าค่าใช้จ่ายอื่นๆ ยังเท่าเดิม (ค่าต้นฉบับ ออกแบบ ทีมงานซึ่งทำให้หนังสือออกมาเป็นเล่ม มีตั้งแต่บรรณาธิการ ฝ่ายตลาด นักออกแบบ ช่างภาพ พนักงานเรียงตัวอักษรหรือที่เรียกว่าคนทำคอมพิวฯ คนตรวจต้นฉบับ คนอ่านปรู๊ฟ และอื่นๆ อีกจิปาถะ)
เพราะถ้าสำนักพิมพ์ไหนจริงจังกับการขายหนังสือทางออนไลน์ ก็แปลว่าเขาไม่ต้องจ่ายค่าบริการสายส่ง หรือระบบที่จัดการนำหนังสือเข้าร้าน ค่าสายส่งที่ว่านี้นับเป็นมูลค่า 40% ของราคาหนังสือแต่ละเล่ม ซึ่งมากกว่าส่วนแบ่งของนักเขียน ของสำนักพิมพ์ จะว่าไปนี่คือเค้กชิ้นใหญ่ที่สุดในมูลค่าของหนังสือหนึ่งเล่ม แน่นอนว่าเมื่อใช้การขายของทางออนไลน์ สำนักพิมพ์จะมีรายจ่ายใหม่ๆ เช่น ค่าใช้จ่ายสำหรับการตลาดออนไลน์ ค่าส่งหนังสือพร้อมหีบห่อโน่นนั่นนี่ แต่มันก็ไม่น่าจะถึง 40% ของราคาหนังสืออยู่ดีมั้ย
ตอบตรงนี้เลยก็แล้วกันว่า การขายหนังสือทางออนไลน์ มัน (น่าจะ) ทำให้หนังสือราคาไม่แพงอย่างที่คุณคิด
Agony uncle หมายถึง ชายเจ้าของคอลัมน์ให้คำปรึกษาปัญหาชีวิตทั่วไป ในช่วงแรกๆ ลุงเฮม่าจะเน้นเรื่องกฎเกณฑ์ เพราะคิดว่ามันน่าจะช่วยให้เราอยู่ร่วมกันได้ในฐานะเพื่อนมนุษย์ แต่หลังจากเขียนคอลัมน์นี้มาได้ปีสองปีก็เริ่มตาสว่าง และที่สำคัญคือ หลังจากโลกรอบตัวมีแต่กฎเกณฑ์และการใช้อำนาจ (ซึ่งส่วนใหญ่มีไว้เพื่ออำนวยความสะดวกให้ผู้ออกกฎ) ลุงเลยเปลี่ยนแนวมาเขียนตอบโดยเริ่มที่กฎเกณฑ์ แล้วตามด้วยวิธีหลอกล่อเล่นสนุกกับกฎนั้นๆ แทน
**ส่งคำถามมาได้ที่ [email protected]
เรื่อง: ภาณุ บุรุษรัตนพันธุ์
